Εν όψει της
«Καπερναούμ» που θα αρχίσει να προβάλλεται από τις 14-2-2019. Του Αγίου
Βαλεντίνου δεν είναι τότε;
Ξεκαρδιστική
κωμωδία, η πρώτη ταινία της Ναντίν Λαμπακί.
Πέντε γυναίκες μας δείχνει
η Ναντίν στην ταινία της, ανάμεσα στις οποίες και τον εαυτό της (φωτογραφία). Μας
μιλάει για τους έρωτές τους, τις απογοητεύσεις τους, τις… τις…
Σε ένα κομμωτήριο όπου
δουλεύουν διαδραματίζονται τα περισσότερα επεισόδια. Κωμικά επεισόδια, πολύ
ξεκαρδιστικά.
Το έχω ξαναγράψει, τα κωμικά επεισόδια είναι
το βασικό στοιχείο μιας κωμωδίας, μπροστά στα οποία η πλοκή υποχωρεί (να μη γράφω
κάθε φορά ότι υπάρχουν και οι εξαιρέσεις). Μόλις που υπάρχει ένα υποτυπώδες
σασπένς: τελικά η Ναντίν θα παρατήσει τον γκόμενο (που κάποια στιγμή μαθαίνουμε
ότι είναι παντρεμένος) για τον ωραίο αστυνομικό, που της τη χαρίζει στις τροχαίες
παραβάσεις της; σασπένς του «πώς» (θα ευοδωθεί το αίσθημα), καθώς η ειδολογική
αναμονή είναι δεδομένη μια και έχουμε κωμωδία, και όχι του «αν». Σασπένς του «αν»
υπάρχει μόνο στο drama.
Όμως το ειδύλλιο της
θείας τους δεν ευοδώνεται, καθώς την τελευταία στιγμή κάνει πίσω. Ξεβάφεται,
δεν πηγαίνει στο ραντεβού. Αυτό βέβαια δεν θα γινόταν σε μια «δυτική» ταινία.
Μια γριά ξεκούτα που
μένει με τη θεία (αδελφή της; Δεν κατάλαβα) προκαλεί διάφορα ευτράπελα, ενώ
βλέπουμε και μια καφετζού να προλέγει τα μέλλοντα.
Θα αναφερθούμε σε
ένα κωμικό εύρημα της Λαμπακί που δεν το έχω ξανασυναντήσει σε ταινία.
Η Λαμπακί μιλάει με
τον γκόμενο στο τηλέφωνο. Ακούμε μόνο αυτή. Ο αστυνομικός που την έχει
ερωτευθεί, με πολιτικά, την παρακολουθεί από το απέναντι καφενείο. Πετάει τις δικές
του ατάκες χαζεύοντάς τη που «κολλάνε» μ’ αυτά που ακούμε να λέει η Λαμπακί,
σαν να πρόκειται για μεταξύ τους συνομιλία.
Και κάτι που το
συνειδητοποίησα για πρώτη φορά.
Είναι άραγε το «δασκάλεμα»
της κοπέλας από τη μαμά της πριν από το γάμο κωμικό επεισόδιο;
Και βέβαια δεν είναι.
Όταν όμως έχει
προηγηθεί η παρθενορραφή, ε, τότε είναι.
Ναι, στο Λίβανο φαίνεται
ότι υπάρχει ακόμη το ταμπού της παρθενίας, σε χριστιανούς και μουσουλμάνους.
Το ανέκδοτο για την
παρθενορραφή το έγραψα σε μια άλλη μου ανάρτηση που δεν θυμάμαι για ποια ταινία
ήταν. Ψάχνοντας στο διαδίκτυο να τη βρω είδα ότι υπάρχει ατόφιο σε μια
ιστοσελίδα, μπορείτε να το διαβάσετε εδώ.
Εξαιρετική από κάθε
άποψη η Λαμπακί, έκανα πολύ καλά που αποφάσισα να δω και τις άλλες δυο ταινίες της
πριν την «Καπερναούμ». Ελπίζω να μη βρέξει (ή ό,τι άλλο, όπως θα έλεγε ο
Σολωμός) και να τη δω, γιατί την ιρανική ταινία «Το γύρισμα της τύχης» την
έχασα χθες στη δημοσιογραφική της προβολή λόγω βροχής.
Το να τρέχω στο «Ιντεάλ»,
στο κέντρο της Αθήνας, με το αυτοκίνητο είναι μια ιστορία για αγρίους. Δεν
είναι μόνο το μποτιλιάρισμα, είναι και το πάρκιν, έτσι πηγαίνω πάντα με τη
μηχανή (easy rider,
με honda steed τετρακοσάρα, για τους περίεργους).
No comments:
Post a Comment