Christian Petzold, Transit (2018)

Christian Petzold, Transit (2018)

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Εξαιρετικά συγκινητική ταινία, μου άρεσε πάρα πολύ.

  Το θέμα της είναι η προσπάθεια αντικαθεστωτικών Γερμανών, αλλά και Γάλλων, να ξεφύγουν από την κατεχόμενη Γαλλία. Όμως και η «ελεύθερη» Γαλλία του Βισύ ήταν επικίνδυνη γι’ αυτούς, και έτσι προσπαθούσαν να φύγουν και από εκεί με προορισμούς χώρες της Αμερικής, κυρίως ΗΠΑ και Μεξικό. Μετά το θάνατο του συγγραφέα στον οποίο έπρεπε ο κεντρικός ήρωας να μεταφέρει δυο γράμματα, ιδιοποιείται την ταυτότητά του και το στόχο του, να μεταναστεύσει. Ένα από τα γράμματα ήταν από το προξενείο του Μεξικού. Προφανώς έκαναν δεκτή την αίτησή του για μετανάστευση. Γύρω του στριφογυρίζουν πρόσωπα που έχουν την αγωνία της μετανάστευσης αλλά και την αγωνία για μια κυβέρνηση που είναι υποχείρια των γερμανών και που ανά πάσα στιγμή μπορεί να τους συλλάβει. Κάποιοι καταδιωκόμενοι πεθαίνουν. Και μέσα σ’ αυτή την κατάσταση ανθεί ένας έρωτας, όχι χωρίς αμφιταλάντευση από τη μεριά της γυναίκας.

  Γίνεται αναφορά και για την προσπάθεια κάποιων να καταφύγουν στην Ισπανία μέσω των Πυρηναίων. Από τις θλιβερές ιστορίες αυτής της προσπάθειας είναι ιδιαίτερα γνωστή αυτή του Βάλτερ Μπένγιαμιν, που αυτοκτόνησε καθώς οι φασίστες του Φράνκο είχαν πάρει απόφαση να τους στείλουν πίσω στη Γαλλία, όπου εκεί θα είχαν σίγουρο θάνατο. Στην ίδια ομάδα ήταν και ο Άρθουρ Κέσλερ που αποπειράθηκε και αυτός, χωρίς επιτυχία όμως, να αυτοκτονήσει. Φοιτητής είχα διαβάσει την «Ισπανική διαθήκη» όπου ο Κέσλερ περιγράφει τις περιπέτειές του στις ισπανικές φυλακές, καθώς, όντας στο πλευρό των δημοκρατικών, οι φρανκιστές ετοίμαζαν την εκτέλεσή του, από την οποία γλίτωσε σαν από θαύμα. Η αυτοκτονία του Μπένγιαμιν ίσως ήταν η αιτία που έκανε τους φρανκιστές να αλλάξουν γνώμη, και έτσι οι υπόλοιποι τη γλίτωσαν.

  Όπως έγραψα και στην αρχή, αυτή η ταινία με συγκίνησε βαθιά.  
  Ξέχασα να γράψω πόσο με είχε συγκινήσει και μια άλλη του ταινία, η "Barbara"