Είναι η δεύτερη φορά
που αντιγράφω από τον αρχείο μου «tenies pou ida ke den egrapsa gi aftes». Η
πρώτη ήταν για την ταινία «Attenberg»
της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγκάρη, γιατί μου ζήτησε τη γνώμη μου γι’ αυτήν ο ιρανός facebook φίλος μου Hoji Fred. Χθες κατάφερα να πείσω
επί τέλους το γιο μου να τη δούμε, γιατί δεν του αρέσουν οι μαύρες κωμωδίες.
Ούτε κι εγώ τις συμπαθώ, αλλά αυτή είναι μια εξαίρεση. Κανένας φόνος δεν
γίνεται εντός πλαισίου της ιστορίας, αν και υπάρχουν δεκατρία πτώματα θαμμένα
στο υπόγειο. Και βέβαια είναι Κάπρα, του οποίου είδα σχεδόν όλες τις ταινίες,
αν και ανάρτησα για πέντε μόνο, μαζεμένες σε δυο αρχεία. Για τις υπόλοιπες έγραψα δυο λογάκια στο αρχείο
που ανέφερα πιο πριν.
«Οι δυο αδελφές είναι ψυχασθενείς δολοφόνοι, κάτι σαν την
φόνισσα του Παπαδιαμάντη, δηλητηριάζοντας μοναχικούς ηλικιωμένους που ζητάνε να
νοικιάσουνε δωμάτιο. Ο αδελφός τους είναι ψυχοπαθής και νομίζει ότι είναι ο
πρόεδρος των ΗΠΑ, ενώ ένας άλλος αδελφός είναι σήριαλ κίλερ. Ο Κάρι Γκραντ,
νιόπαντρος, βλέποντας όλα αυτά, χαίρεται απίστευτα ανακαλύπτοντας ότι δεν είναι
γνήσιος γόνος της οικογένειας αλλά γιος της μαγείρισσάς τους που τον
υιοθέτησαν. Από τις πιο καλές που είδα ποτέ, κι αυτή από θεατρικό έργο».
No comments:
Post a Comment