Pier Paolo
Pasolini, Χοιροστάσιο (Porcile,
1969)
Από σήμερα στο Στούντιο σε επανέκδοση,
για μια βδομάδα, στις 10.00 μ.μ.
Η ταινία αποτελείται
από δυο ιστορίες. Η πρώτη τοποθετείται κάπου στο απώτερο παρελθόν, στους
πρόποδες ενός ηφαιστείου. Ο κεντρικός ήρωας είναι ένας ληστής. Πριν τον δούμε
να τρώει ανθρώπινες σάρκες, τον βλέπουμε να τρώει διάφορα ζωύφια, και στο τέλος
ένα φίδι. Απόλυτα αηδιαστικό. Με μια ομάδα άλλων ληστών ληστεύουν ταξιδιώτες
και βιάζουν τις γυναίκες τους. Στο τέλος βέβαια θα πληρώσουν για τα εγκλήματά
τους. Δεν θα σταυρωθούν, θα υποστούν ένα ακόμη χειρότερο θάνατο.
Η άλλη ιστορία
τοποθετείται στη δεκαετία του ’60. Πρώην ναζί με καινούρια ονόματα, ένας
μάλιστα έχει κάνει και πλαστική προσώπου για να μην υπάρξει περίπτωση να τον
αναγνωρίσουν, κυριαρχούν στην οικονομική ζωή της Γερμανίας. Ο γιος είναι ένας
τρελαμένος νεαρός που στο τέλος θα καταβροχθιστεί από τα γουρούνια. Η μόνη
υγιής ύπαρξη σε όλη την ταινία είναι η κοπέλα του, που συμμετέχει ενεργά στο
ειρηνιστικό κίνημα.
Για πρώτη φορά είδα
να μου δημιουργείται τέτοιο πρόβλημα βλέποντας ταινία: η πρώτη ιστορία μου ήταν
αποτροπιαστική, όμως σαν κινηματογραφική αφήγηση με αιχμαλώτισε κυριολεκτικά. Η
δεύτερη δεν με τράβηξε ιδιαίτερα, αυτά που έγιναν στη Γερμανία έγιναν και στη
χώρα μας, δοσίλογοι ανήλθαν στην πολιτική και οικονομική σκηνή σαν φανατικοί
πολέμιοι των κομμουνιστών. Όμως και πάλι με τράβηξαν οι διάλογοι με έναν
ακατανόητο για μένα τρόπο. Έτσι, παρόλο που δεν μου αρέσει μια ταινία που οι
ήρωες είναι αρνητικοί – το έχω ξαναγράψει αυτό, πάνω από μια φορά – αυτή η
ταινία, περιέργως, μου άρεσε. Και όχι μόνο γιατί υπήρχε η θετική ηρωίδα. Ο
σουρεαλισμός της πρώτης ιστορίας, το θεατρικό στήσιμο και ο λόγος της δεύτερης,
κράτησαν αδιάπτωτο το ενδιαφέρον μου. Τώρα το να καθίσω να αποκρυπτογραφήσω, ή
να προσπαθήσω να ερμηνεύσω, τους συμβολισμούς, δεν είναι κάτι που με τραβάει.
Εν τάξει, τον νεαρό τον κατέφαγαν τα γουρούνια οι καπιταλιστές αφού δεν ήθελε να τους αντισταθεί όπως τον προέτρεπε η κοπέλα του, όμως οι ληστές τι
συμβολίζουν; Δεν θα το ψάξω, θα μείνω μόνο στο σουρεαλισμό των σκηνών.
No comments:
Post a Comment