Tomás Gutiérrez Alea, Ο θάνατος ενός γραφειοκράτη (La muerte de un burócrata, 1966)

Tomás Gutiérrez Alea, Ο θάνατος ενός γραφειοκράτη (La muerte de un burócrata, 1966)

  Από σήμερα στο «Στούντιο».

  Όπως ο έρωτας δεν κοιτά χρόνια, έτσι και η γραφειοκρατία δεν κοιτάζει καθεστώτα. Είναι κράτος εν κράτει, τόσο σε δημοκρατικά όσο και σε κομουνιστικά καθεστώτα.

  Πολλοί έχουν σατιρίσει τη γραφειοκρατία, ακόμη και ο Γκοσινί σε ένα τεύχος του Αστερίξ, όμως η πιο απολαυστική σάτιρα που έχω συναντήσει ποτέ ήταν στο μυθιστόρημα του Αζίζ Νεσίν «Ο Ζήσης ζει και δε ζει».

  Κάποιος είχε τη φαεινή ιδέα να θάψουν τον νεκρό με την εργατική κάρτα του. Το αποτέλεσμα; Η χήρα του δεν μπορεί να πάρει τη σύνταξή του. Μετά από πολλά διαβήματα στις αρμόδιες υπηρεσίες, όπου, όπως γίνεται συχνά και σε μας, από τον Άννα σε στέλνουν στον Καϊάφα, αποφασίζουν να ξεθάψουν το πτώμα. Άδεια δεν μπορεί να δοθεί, έτσι ο γιος τον ξεθάβει κρυφά, όχι χωρίς απολαυστικά απρόοπτα. Και μετά άλλο πρόβλημα, να τον ξαναθάψει.

  Μου αρέσει το χιούμορ, και προπαντός όταν συνδυάζεται με σάτιρα. Τα κωμικά επεισόδια είναι άφθονα στην ταινία, για να μην πω ότι όλη η ταινία δεν είναι παρά κωμικά επεισόδια που σου προκαλούν καινούριο γέλιο πριν καταλαγιάσει το προηγούμενο.

  Τη συστήνω ανεπιφύλακτα.