Trevor Nunn, Η κόκκινη Τζόαν (Red Joan, 2018)

Trevor Nunn, Η κόκκινη Τζόαν (Red Joan, 2018)

  Από την Πέμπτη 18 Ιουλίου στους κινηματογράφους.

  Και αυτή η ταινία, όπως και η «Ληστεία της Στοκχόλμης», βασίζεται σε πραγματικό γεγονός. Το πραγματικό της όνομα δεν είναι Τζόαν, ήταν Melita Norwood, αλλά αυτό το όνομα της έδωσε η Jennie Rooney στο μυθιστόρημα που έγραψε με βάση τη δράση της.

  Αριστούχος φυσικός, θα δουλέψει κατά τη διάρκεια του πολέμου σε ένα μυστικό πρόγραμμα για την κατασκευή της ατομικής βόμβας. Πρέπει να προλάβουν το Χίτλερ. Οι αμερικάνοι δεν μοιράζονται μυστικά, αλλά και οι βρετανοί δεν έχουν καμιά διάθεση να μοιραστούν τα δικά τους με τους ρώσους. Ξέρουν ότι μετά τον πόλεμο οι πρώην σύμμαχοι θα είναι εχθροί.

  Συνήθως οι γυναίκες είναι που στρατολογούν τους άντρες πουλώντας τους έρωτα, εδώ όμως είναι ο άνδρας που στρατολόγησε την Τζόαν. Όμως αυτό που έπεισε την Τζόαν δεν ήταν ακριβώς ο έρωτας, ήταν ένα συνειδησιακό πρόβλημα μετά τη ρίψη των βομβών στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι. Ποιο θα είναι το επόμενο βήμα των αμερικανών; Σαν μόνοι κάτοχοι της βόμβας, μήπως θελήσουν να κυριαρχήσουν σ’ όλο τον κόσμο επισείοντας την απειλή της; Έτσι θα αρχίσει να δίνει άκρως απόρρητα στοιχεία στους ρώσους, πράγμα που θα τους κάνει να προχωρήσουν πολύ πιο γρήγορα στην κατασκευή της δικής τους βόμβας. Όταν συνελήφθη έφερε ως επιχείρημα για την πράξη της την πεποίθησή της ότι μόνο η αποκαλούμενη «ισορροπία του τρόμου» θα έφερνε την ειρήνη.

  Και δεν είχε άδικο.

  Όμως για πόσο θα κρατήσει αυτή η ισορροπία; Αυτό όμως που εμένα με φοβίζει περισσότερο είναι μήπως αναπτυχθεί τόσο η τεχνολογία της κατασκευής της, ώστε οι τρομοκράτες να μπορούν να κατασκευάζουν μια πυρηνική βόμβα «τσέπης», και να την τοποθετούν σε σταθμούς μετρό. Και τότε οι καταστροφές που θα προκαλούν θα είναι ανυπολόγιστες.

  Πολύ ωραία, με όλες τις σημασίες της λέξης, η Sophie Kookson σαν νεαρή Τζόαν (η ταινία ξεκινάει σαν αναδρομή, με την απολογία της Τζόαν όταν στα ογδόντα της έχει αποκαλυφθεί η δράση της και έχει συλληφθεί)· και βέβαια η ταινία είναι με άφθονο σασπένς, καθώς το ερώτημα «θα την πιάσουν-δεν θα την πιάσουν» βρίσκεται συνεχώς στο μυαλό μας, κατά το γνωστό της μαργαρίτας «μ’ αγαπά-δεν μ’ αγαπά».

  Εμένα πολύ μου άρεσε αυτή η ταινία, νομίζω ότι θα αρέσει και σε σας, σε όσους τη δείτε.

  Και μια και είμαι, εκτός από ιδιοσυγκρασιακά συγκριτολόγος, και ιδιοσυγκρασιακά ανεκδοτάς, θα σας πω ένα σχετικό ανέκδοτο.

  -Γιατί επιτεθήκατε στο Ιράκ;

  -Γιατί πιθανολογούσαμε ότι έχει όπλα μαζικής καταστροφής.

  -Γιατί επιτίθεσθε τώρα στη Συρία;

  -Γιατί πιθανολογούμε ότι έχει όπλα μαζικής καταστροφής.

  -Και γιατί δεν επιτίθεσθε στη Βόρεια Κορέα;

  -Τρελός είσαι; Αυτοί έχουν όπλα μαζικής καταστροφής.