Από χθες στους
κινηματογράφους, σε επανέκδοση.
Χαριτωμένο
μιούζικαλ, σαν τα δικά μας του Δαλιανίδη της ίδιας εποχής, αν και χωρίς το
ελληνικό χιούμορ. Στον πρωταγωνιστικό ρόλο δυο αδελφές, η Κατρίν Ντενέβ και η
Φρανσουάζ Ντορλεάκ, της οποίας ο τραγικός θάνατος σε τροχαίο τόσο συγκλόνισε,
την ίδια χρονιά που γυρίστηκε η ταινία.
Η πλοκή έχει
ιδιαίτερο ενδιαφέρον με τις απιθανότητές της, σαν κωμωδία της Κρητικής
Αναγέννησης. Ο ζωγράφος που υπηρετεί τη θητεία του στο ναυτικό θα ζωγραφίσει
την ιδανική γυναίκα της ζωής του, όπως τη φαντάζεται. Όμως δεν είναι ολόφτυστη
η Κατρίν Ντενέβ;
Όχι, δεν
σκοπεύει να φτιάξει δεσμό παρά μόνο με αυτή την ιδανική γυναίκα, όταν και αν κάποτε
τη συναντήσει.
Αυτό μου θύμισε
το παρακάτω ανέκδοτο.
-Αποφάσισα να
μην παντρευτώ παρά μόνο αν έβρισκα την ιδανική γυναίκα της ζωής μου. Και κάποτε
τη βρήκα.
-Και την παντρεύτηκες;
-Όχι. Δυστυχώς
ζητούσε κι αυτή τον ιδανικό άνδρα.
Το παρακάτω
δεν είναι ανέκδοτο, είναι πραγματική ιστορία. Δεκαετία του ’80, δηλώνει ένας φοιτητής:
-Δεν θα
παντρευτώ παρά μόνο αν συναντήσω μια γυναίκα με την ομορφιά της Ούρσουλας
Άντρες και το μυαλό της Ρόζας Λούξεμπουργκ.
Αν πω τώρα ότι
έμεινε ανύπαντρος θα με κατηγορήσετε ότι ακολουθώ το στερεότυπο «όμορφη αλλά
χωρίς μυαλό», όπως τα ανέκδοτα με τις ξανθιές (τα κυκλοφορούν από ζήλεια οι
μελαχρινές). Όμως πραγματικά δεν ξέρω.
No comments:
Post a Comment