Από την Πέμπτη που
μας πέρασε στους κινηματογράφους, σε επανέκδοση
Σιγά σιγά με τις
επανεκδόσεις θα ξαναδώ όλο τον Μπέργκμαν. Δεν υπάρχει μήνας που να μην έχουμε
και μια επανέκδοση.
Οικογενειακό δράμα
είναι η ταινία, ένα γυναικείο δραματικό duo.
Οι δυο αδελφές, η Έστερ
και η Άννα, κάνουν μίνι διακοπές σε ένα ξενοδοχείο. Μαζί τους είναι και ο
μικρός γιος της Άννας, ο Γιόχαν.
Δεν χωνεύονται
μεταξύ τους. Κουβαλάνε τραυματικές εμπειρίες από τις μεταξύ τους σχέσεις, όμως
είναι αδελφές, προσπαθούν να τιθασεύσουν την αντιπάθειά τους.
Και οι δυο είναι
διαταραγμένες. Η Έστερ είναι αλκοολική. Η Άννα είναι σεξομανής, όμως το σεξ δεν
φαίνεται να το απολαμβάνει πάντα. Της αρέσει να προκαλεί την αδελφή της με τις
σεξουαλικές της περιπέτειες. Αυτή, μετά από μια εγκυμοσύνη, φαίνεται να έχει
αποστροφή για το σεξ.
Η Έστερ, με
διαταραγμένα τα νεύρα της, είναι αδύνατον να ακολουθήσει την Άννα στο ταξίδι
της επιστροφής. Αυτό γίνεται οριστικό μετά από μια κρίση πανικού. Η Άννα δεν
βλέπει την ώρα να την εγκαταλείψει.
Η σιωπή κυριαρχεί με
τις τεταμένες σχέσεις των δυο αδελφών στο πρώτο τρίτο της ταινίας. Αυτή
υπογραμμίζεται από τον σχεδόν κωφάλαλο καμαριέρη. Ο μικρός παίζει μοναχικά. Η
επαφή του με μια ομάδα νάνων που δουλεύουν σε ένα τσίρκο αποτελεί ένα
σύντομο διάλειμμα στη μοναξιά του. Παρόλα αυτά δηλώνει ότι περνάει ωραία. Στα
τελευταία δύο τρίτα της ταινίας η σιωπή σπάζει. Όμως το ξέσπασμα των δυο
αδελφών είναι ιδιαίτερα συγκρατημένο.
Ο Μπέργκμαν,
συνειδητοποιώ τώρα, έχει θεατρική στόφα, όμως επέλεξε τον κινηματογράφο. Τα
γκρο πλαν που είναι τα αγαπημένα του, δείχνουν στο θεατή κάθε στιγμή ανάγλυφα
τα συναισθήματα που ταλανίζουν τους ήρωες. Αυτό δεν μπορεί να γίνει στο θέατρο,
όπου η συναισθηματική κατάσταση των προσώπων θα δειχθεί με τις κινήσεις και το
λόγο. Τις εκφράσεις των προσώπων θα τις συλλάβουν μόνο οι θεατές που κάθονται
στις πρώτες σειρές. Και για πρώτη φορά στην
ταινία αυτή του Μπέργκμαν παρατηρώ γκρο πλαν δυο προσώπων στο ίδιο πλάνο. Και
φυσικά το κινηματογραφικό πλατό του δίνει μεγαλύτερη άνεση να χειριστεί τόσο
τους ήρωες όσο και το στόρι από ό,τι το θεατρικό σανίδι.
Από τις καλύτερες
ταινίες του Μπέργκμαν, όμως αρκετά καταθλιπτική.
No comments:
Post a Comment