Το ότι τα χημικά όπλα του Σαντάμ ήταν μύθος είναι σήμερα γνωστό σε όλους. Τότε όμως οι κυβερνήσεις των ΗΠΑ και της Μεγάλης Βρετανίας είχαν καταφέρει να παραμυθιάσουν τους «υπηκόους» τους, αρκετούς τουλάχιστον, γι’ αυτά τα δήθεν όπλα μαζικής καταστροφής του Σαντάμ, ώστε να υπάρξει μια μεγαλύτερη ανοχή για την εισβολή που σχεδίαζαν. Έμπαιναν και νομικά ζητήματα: η μη επικύρωση της εισβολής από τον ΟΗΕ μπορούσε να τους καταστήσει εγκληματίες πολέμου. Γι’ αυτό το σκοπό οι μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ έστειλαν έγγραφο στις μυστικές υπηρεσίες της Μεγάλης Βρετανίας να ψάξουν για «άπλυτα» των εκπροσώπων μικρών χωρών στον ΟΗΕ, με στόχο να τους εκβιάσουν για να πετύχουν το ψήφισμα.
Η Κατερίνα Γκαν είδε το έγγραφο, το θεώρησε απαράδεκτο, και φρόντισε να διοχετευτεί στον τύπο. Από τότε ξεκινάει η περιπέτειά της.
Παρά το ό,τι ο ΟΗΕ δεν ψήφισε την επέμβαση, οι κυβερνήσεις ΗΠΑ και Αγγλίας έκαναν τη γνωστή εισβολή που στοίχισε στους ίδιους 4.500 τόσους νεκρούς, όμως πάνω από μισό εκατομμύριο στους Ιρακινούς. Στην Γκαν άσκησαν διάφορες πιέσεις, ανάμεσα στις οποίες ήταν και η απέλαση του κούρδου συζύγου της η οποία αποτράπηκε την τελευταία στιγμή. Επίσης την κρατούσαν σε αγωνία για το αν θα παραπεμφθεί σε δίκη ή όχι.
Μετά από ένα χρόνο την κάθισαν και στο σκαμνί του κατηγορουμένου, για να αποσύρουν αμέσως την κατηγορία.
Γιατί μετά από ένα χρόνο;
Για να δώσουν ένα μάθημα σε όποιον επίδοξο θα ήθελε να τη μιμηθεί, και για να έχει καταλαγιάσει κάπως ο σάλος από την εισβολή. Ξέρανε πολύ καλά ότι η δίκη αυτή θα ήταν πολιτική, και ανεξάρτητα από την καταδίκη της Γκαν ή όχι η αγγλική κυβέρνηση θα διασυρόταν τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και παγκοσμίως.
Δεν ήταν η μόνη που αποκάλυψε τις μεθοδεύσεις αυτές.
Πριν λίγους μήνες είδαμε ένα άλλο έργο, όχι docufiction όπως αυτό, με ηθοποιούς (τι εξαιρετική η Κίρα Νάιτλι!!!) αλλά κανονικό ντοκιμαντέρ. Ο Carne Ross, διπλωμάτης καριέρας και υψηλό κυβερνητικό στέλεχος, αηδιασμένος από τα ψέματα και τις μεθοδεύσεις για το χειρισμό της κοινής γνώμης παραιτείται, και ψάχνοντας για απαντήσεις στα ερωτήματά του γίνεται αναρχικός. «Κατά τύχη αναρχικός» είναι ο τίτλος του ντοκιμαντέρ, αλλά φυσικά δεν ήταν κατά τύχη που έγινε αναρχικός.
Κρίμα που δεν έγραψα για το ντοκιμαντέρ αυτό, καθώς γράφω κυρίως για feature films, θυμάμαι όμως ότι ένα μεγάλο μέρος αφορούσε τη ζωή του στο Κομπάνι, το κουρδικό προπύργιο της αντίστασης κατά του ISIS.
Παρά λίγο να το ξεχάσω, το ανέκδοτο.
-Γιατί επιτεθήκατε στο Ιράκ;
-Διότι υποπτευόμασταν ότι είχαν όπλα μαζικής καταστροφής.
-Γιατί επιτεθήκατε στη Συρία;
-Διότι υποπτευόμαστε ότι έχουν όπλα μαζικής καταστροφής.
-Και γιατί δεν επιτίθεσθε στη Βόρεια Κορέα;
-Τρελός είσαι; Αυτοί ΕΧΟΥΝ όπλα μαζικής καταστροφής.
No comments:
Post a Comment