Από σήμερα στους
κινηματογράφους.
Απίθανο το
ταξίδι, απίθανη και η κωμωδία του Ken Scott,
που την απόλαυσα με την ψυχή μου.
Στο ταξίδι
αυτό ο φακίρης (αποκλείεται να συγκρατήσω στο μυαλό μου το όνομά του για να το
αντιγράψω από το IMDb,
το κάνω copy
and
paste:
Ajatashatru Lavash Patel), τέως ταχυδακτυλουργός, μάγος
και πορτοφολάς, όπως και όλη η παρέα του, εμπλέκεται στις πιο εξωφρενικές
περιπέτειες. Θα ερωτευθεί μια αμερικανίδα, θα πάει να τη βρει στη Γαλλία, θα
βρεθεί χωρίς να το καταλάβει στην Αγγλία…
Αλλά το πιο
εξωφρενικό είναι ότι θα βρεθεί πάνω σ’ ένα αερόστατο.
Βομβάη, παιδί
του δρόμου, αφηγείται την ιστορία του σε παιδιά του δρόμου, με σκοπό να…
Και η
σύμπτωση:
Μόλις χθες
διάβαζα για την Βομβάη στο ανέκδοτο ακόμη βιβλίο του φίλου μου του Μανόλη
Πρατικάκη. Ένα μεταμοντέρνο αφήγημα με την υπογραφή ενός καταξιωμένου
ψυχίατρου, ανάμεσα στα οποία υπάρχει ένα εκτενές και ιδιαίτερα συγκινητικό
οδοιπορικό για τη Βομβάη. Κάποια από αυτά που διάβασα τα είδα στην ταινία.
Όπου φτωχός κι
η μοίρα του, όμως αυτή η μοίρα έχει φαίνεται προτιμήσεις σε ορισμένες χώρες,
ορισμένες πόλεις…
Μέσα από την
κωμωδία του ο Ken Scott δείχνει την τραγική μοίρα «των κολασμένων της γης»,
που από πάντα ήταν οι πτωχοί και σήμερα προστίθενται σ’ αυτούς και οι
λαθρομετανάστες. Κατά λάθος λαθρομετανάστης και ο «φακίρης», θα βρεθεί σε ένα
στρατόπεδο μεταναστών στη Λιβύη, όπου θα μοιράσει λεφτά.
Μακάρι μια
τέτοια ανθρωπιά να υπήρχε και στην πραγματική ζωή, και όχι μόνο στη σφαίρα της
μυθοπλασίας της τέχνης, έβδομης ή…
Αλήθεια, η
πεζογραφία ποια θέση έχει;
Στην καρδιά
μου έχει την πρώτη. Και τη δεύτερη ο κινηματογράφος. Από όσο μπορώ να ξέρω, ο
περισσότερος κόσμος έχει τις θέσεις αυτές αντίστροφα.
Την τρίτη την
έχει για μένα η μουσική.
Για μετά θα
πρέπει να σκεφτώ.
No comments:
Post a Comment