Rian Johnson, Στα μαχαίρια (Knives out, 2019)

Rian Johnson, Στα μαχαίρια (Knives out, 2019)

  Εξακολουθεί να παίζεται στους κινηματογράφους.

  Και το «Στα μαχαίρια» είναι πάνω στο μοτίβο «ποιος το έκανε», όπως τα αστυνομικά της Αγκάθα Κρίστι (πρόσφατα, με την ευκαιρία της επανέκδοσης, είδαμε την ταινία «Έγκλημα στο Οράιαν Εξπρές», καθώς και την «Αγκάθα, η εξιχνίαση ενός φόνου» με την Αγκάθα Κρίστι σαν κεντρικό πρόσωπο, πάνω στο ίδιο μοτίβο), όμως τελικά είδα ότι αποτελεί μια ενδιαφέρουσα παραλλαγή του, καθώς κινείται σε δυο χρονικά επίπεδα. Το πρώτο, είναι το επίπεδο μετά την αυτοκτονία. Το δεύτερο, είναι το επίπεδο λίγο πριν την αυτοκτονία. Καθώς παρακολουθούμε εναλλάξ και τα δύο επίπεδα, έχουμε περισσότερες πληροφορίες από τον ντετέκτιβ που έχει αναλάβει την υπόθεση. Όμως αυτός μπορεί να κάνει υποθέσεις για τα πιθανά αίτια του φόνου (γιατί η αυτοκτονία σε τελευταία ανάλυση ήταν φόνος) που εμείς θα τις μάθουμε αργότερα.

  Έχουμε ακούσει για περιπτώσεις που ο ηλικιωμένος αφήνει ένα μεγάλο μέρος της περιουσίας του στην γκόμενα προκαλώντας τη μήνη των δικών του. Εμείς συντασσόμαστε βέβαια με τους δικούς του.

  Εδώ έχουμε την ίδια περίπτωση, όμως συντασσόμαστε με την νεαρή υπηρέτριά του, που του πρόσφερε παραπάνω υπηρεσίες. Ο ίδιος βέβαια έχει λόγους να αποκληρώσει τα τέσσερα παιδιά του, και οπωσδήποτε έναν εγγονό. Για παράδειγμα, η μια του κόρη τον έκλεβε.

  Η υπηρέτρια είναι μια καλόψυχη κοπέλα. Υπερβολικό το εύρημα, όμως μας την κάνει ακόμη πιο συμπαθή: ιδεοψυχαναγκαστικά δεν μπορεί να πει ψέματα (παρεμπιπτόντως, το ίδιο πρόβλημα έχω κι εγώ, γι’ αυτό δεν μπορώ να γράψω μυθιστορήματα ή διηγήματα. Μόνο ένα μυθιστόρημα έχω γράψει και λίγα διηγήματα). Μάλιστα όταν αναγκάζεται να πει ψέματα αμέσως κάνει εμετό, πράγμα που την προδίδει.

  Ναι, δεν είναι αυτή η δολοφόνος, όμως δεν κάνω σπόιλερ, γι’ αυτό είμαστε σίγουροι σχεδόν από την αρχή. Όμως ποιος είναι ο δολοφόνος;

  Το στόρι είναι αρκετά πιο περίπλοκο, αν σας ενδιαφέρει μπορείτε να διαβάσετε τη βικιπαίδεια, που είναι ολότελα σποϊλερτζού, παραθέτω τον σύνδεσμο στον τίτλο.

  Και ένα πραγματολογικό στοιχείο: Δεν υπάρχει νόμιμη μοίρα στην Αμερική; Στη διαθήκη του ο ηλικιωμένος συγγραφέας άφησε τα πάντα στην υπηρέτρια. Δεν θα μπορούσαν άραγε να την προσβάλλουν οι νόμιμοι κληρονόμοι του;