Jalil Lespert, Πουλιά στον αέρα (Le dindon, 2019)

Jalil Lespert, Πουλιά στον αέρα (Le dindon, 2019)

  Εξακολουθεί να παίζεται στους κινηματογράφους.

  Το έχω ξαναγράψει, ποτέ δεν με έχει απογοητεύσει μεταφορά θεατρικού έργου στον κινηματογράφο. Το διαπίστωσα ακόμη μια φορά βλέποντας το «Πουλιά στον αέρα» του Ζαλίλ Λεσπέρ, μεταφορά κωμωδίας του Ζωρζ Φεντώ.

  Πολλοί θα θεωρήσουν ότι στο έργο αυτό βαραίνει περισσότερο η σάτιρα από την κωμωδία. Εγώ εισπράττω περισσότερο την κωμωδία από τη σάτιρα. Γέλασα πολύ βλέποντάς τη.

  Και η σάτιρα;

  Ο Φεντώ σατιρίζει συζυγικές καταστάσεις, όμως με την υπερβολή της φάρσας. Απέναντι στο ζευγάρι στο οποίο ο άνδρας τρέχει συνεχώς πίσω από τις γυναίκες ενώ η γυναίκα του… Θυμάστε εκείνη την ιστορία με τις παντρεμένες από τη Λάρισα; Αυτό βέβαια θα αποκαλυφθεί λίγο μετά τη μέση της ταινίας.

  Αντιστικτικά στέκεται απέναντί τους το ηθικό ζευγάρι. Η γυναίκα δεν ενδίδει καθόλου στα φλερτ, ενώ ο άνδρας…

  Ο άνδρας ο φουκαράς, μια φορά στη Νέα Υόρκη, ένα μήνα μόνος, ένοιωθε μοναξιά, τι να κάνει, την απάτησε.

  Έλα όμως που η αμερικάνα αυτή ήλθε στο Παρίσι με τον σύζυγό της και έτρεξε να τον βρει;

  Αυτό προκαλεί τη μια περιπλοκή. Η άλλη είναι ότι κυνηγάρης φίλος του την έπεσε στη γυναίκα του, χωρίς να ξέρει βέβαια ότι είναι γυναίκα του.

  Το κρύψιμο του εραστή ή της ερωμένης σε άλλο δωμάτιο είναι περίπου κοινός τόπος σε πολλές κωμωδίες, μόνο που εδώ βλέπουμε να συμβαίνει απανωτά. Όλα αυτά στο ίδιο και το αυτό δωμάτιο ενός ξενοδοχείου όπου λόγω διαφόρων μπερδεμάτων ξεβράζονται τέσσερα ζευγάρια. Δεν καλοκατάλαβα πώς, όμως δεν έχει σημασία, οι σκηνές ήταν απολαυστικές.

  Το 4,7 στο IMDb δεν με αποθάρρυνε καθόλου, ο Φεντώ ήταν μια εγγύηση, την κωμωδία την απόλαυσα πραγματικά. Εσείς δεν ξέρω, μπορεί να έχετε διαφορετικά γούστα, να μη σας πάρω στο λαιμό μου.