Αφού είδα το «Grayhound, η μάχη του Ατλαντικού»,
στο οποίο βλέπουμε τον Τομ Χανκς κυβερνήτη ενός αντιτορπιλικού και ταυτόχρονα επικεφαλής
και των τεσσάρων αντιτορπιλικών που συνοδεύουν τη νηοπομπή που μεταφέρει εφόδια
από τις ΗΠΑ στην Αγγλία, είπα να δω τη μάχη του Ατλαντικού και από την πλευρά
των υποβρυχίων, το στόχο των αντιτορπιλικών.
Φυσικά είχα ξαναδεί
την ταινία, τουλάχιστον δυο φορές, και την απόλαυσα πραγματικά βλέποντάς τη και
τρίτη.
Η πιο αντιπολεμική
ταινία που γυρίστηκε ποτέ, διαβάζω στη βικιπαίδεια, η οποία είχε τόση επιτυχία
ώστε γυρίστηκαν και δυο σήριαλ sequel,
ένα αγγλικό και ένα γερμανικό.
Στην ταινία δεν
βλέπουμε ηρωικά κατορθώματα. Ένα πλοίο όλο κι όλο τορπίλισε το υποβρύχιο, και
όταν μετά από έξι ώρες, αφού ξέφυγαν την καταδίωξη του αντιτορπιλικού, το είδαν
να βρίσκεται ακόμη στην επιφάνεια, είπαν να το αποτελειώσουν. Ρίχνουν την
τορπίλη, τινάζεται το πλοίο, και βλέπουν ανθρώπους που έχουν πάρει φωτιά τα
ρούχα τους να ρίχνονται στη θάλασσα. -Μα καλά, έξι ώρες είχαν χρόνο, δεν τους
έσωσαν τα σωστικά πλοία τους;
Η υπόλοιπη ταινία έχει
να κάνει κυρίως με τις προσπάθειές τους να ξεφύγουν από τα αντιτορπιλικά που
τους ρίχνουν βόμβες βυθού προκαλώντας τους ζημιές. Μια όμως είναι πολύ σοβαρή, καθώς
το υποβρύχιο βυθίζεται και σκαρώνει στο βυθό. Καταφέρνουν όμως, μετά από
αγωνιώδεις προσπάθειες να ξεκολλήσουν και να ανέβουν στην επιφάνεια.
Μόλις έχουν επιστρέψει
στο λιμάνι La Rochel,
το ορμητήριό τους, και μια αεροπορική επιδρομή σκορπίζει το θάνατο. Ανάμεσα
στους νεκρούς και ο πλοίαρχος.
Φαντάζομαι ότι έχετε
δει την ταινία, και όσοι δεν την έχετε δει χάνετε αν δεν τη δείτε.
No comments:
Post a Comment