Sebastián Borensztein, Ηρωικά χαμένοι (La odisea de los giles, 2019)

Sebastián Borensztein, Ηρωικά χαμένοι (La odisea de los giles, 2019)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους. 

  Αντιεμπορικός ο αγγλικός τίτλος της «Οδύσσειας των τρελών» τον οποίο πήραμε κι εμείς, ακούγεται σαν ταινία με unhappy end, και ίσως να υπάρχουν και άλλοι σαν και μένα που δεν τους αρέσουν ταινίες με unhappy end. Βέβαια διαβάζοντας περί τίνος πρόκειται στο IMDb (7,3 είναι η βαθμολογία της, πολύ καλή) κατάλαβα ότι τα πράγματα δεν θα ήταν έτσι, ότι η ταινία είναι μια ταινία εκδίκησης, είδος που μου αρέσει.

  Επειδή το ιστορικό φόντο είναι η κρίση της Αργεντινής, χειρότερη απ’ αυτή που περάσαμε εμείς επτά οκτώ χρόνια μετά, αναρωτήθηκα μήπως η ταινία is based on a true story, όπως ένα σωρό ταινίες που βγαίνουν τα τελευταία χρόνια. Έψαξα, ακόμη και στην ισπανική βικιπαίδεια για να είμαι σίγουρος, όμως όχι, είναι μια ταινία μυθοπλασίας.

  Ο Ρικάρντο Νταρίν θέλει να φτειάξει έναν αγροτικό συνεταιρισμό αποθήκευσης και διαχείρισης σιτηρών αγοράζοντας τις εγκαταστάσεις μιας επιχείρησης που είχε χρεοκοπήσει πριν δέκα χρόνια. Πείθει αγρότες, μαζεύει χρήματα, όμως λείπει ακόμη ένα ποσό. Για να μην κουβαλάει πάνω του όλα αυτά τα χρήματα πηγαίνει να τα καταθέσει σε θυρίδα ζητώντας ταυτόχρονα από την τράπεζα δάνειο. Ο διευθυντής του λέει ότι για να του δώσει δάνειο πρέπει να φαίνεται ότι έχει χρήματα, αν τα καταθέσει σε δικό του λογαριασμό μπορούν να του δώσουν, όμως έχει μόλις δυο ώρες προθεσμία να αποφασίσει, γιατί τώρα θα γίνει η συνεδρίαση για τα καινούρια δάνεια. Η επόμενη θα γίνει μετά από τρεις, ίσως και τέσσερις μήνες.

  Διστάζει, αλλά πείθεται.

  Τι έγινε όμως.

  Ο διευθυντής είχε τις πληροφορίες του για το κραχ. Με κάποιον συνεργάτη του βούτηξαν τα χρήματα των καταθέσεων, ο συνεργάτης αυτός τα έκρυψε κάπου, με ασφάλεια, έχοντας βάλει και συναγερμό. Την Δευτέρα έγινε το κραχ και η χώρα πέρασε στα capital controls. Ούτε δάνειο, ούτε ανάληψη, παρά μόνο ελάχιστα, σαν αυτά που παίρναμε κι εμείς στηνόμενοι στην ουρά κάθε μέρα.

  Κοίτα όμως να δεις σύμπτωση! Ο υπάλληλος που ήταν δίπλα ξέρει την αλήθεια και τη λέει στο Νταρίν. Και η άλλη σύμπτωση, μαθαίνουν από κάποιον ετοιμοθάνατο σε ποιο μέρος τα έχουν κρυμμένα.

  Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας αναφέρεται στις προσπάθειές τους να πάρουν πίσω τα κλεμμένα. Επινοητικός αυτός για το πώς να τα κρύψει, επινοητικοί κι αυτοί για το πώς να τα πάρουν. Βέβαια οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν είναι πολύ μεγάλες, όμως όχι ανυπέρβλητες.

  Εξαιρετικός ο Νταρίν, μεγάλος ηθοποιός. Ο γιος του στην ταινία είναι και ο πραγματικός του γιος. Και η ταινία βέβαια συναρπαστική, και εμάς τους έλληνες που περάσαμε τα ίδια μας αγγίζει ιδιαίτερα.