Anthony Chen, Η εποχή της βροχής (热带雨, 2019)

Anthony Chen, Η εποχή της βροχής (热带雨, 2019)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Η «Τροπική βροχή» όπως είναι ο πρωτότυπος τίτλος της ταινίας είναι η δεύτερη ταινία του σιγκαπουριανού σκηνοθέτη Anthony Chen. Η πρώτη του ήταν η πολυβραβευμένη «Ilo Ilo».

  Il pleure dans mon cœur. Comme il pleut sur la ville, είναι ένας στίχος του Βερλέν που συχνά χρησιμοποιείται σαν παράδειγμα για τη συμβολιστική ποίηση: Βρέχει στην καρδιά μου όπως βρέχει πάνω στην πόλη. Ταιριάζει απόλυτα με την ταινία.

  Στην ταινία «Ilo Ilo» είχαμε τη σχέση μιας φιλιππινέζας υπηρέτριας με τον μικρό γιο της οικογένειας. Εδώ έχουμε τη σχέση μιας καθηγήτριας με έναν μαθητή της.

  Κουβαλάνε τις δικές τους μελαγχολίες. Οι γονείς του μαθητή είναι απόντες, στο εξωτερικό. Η καθηγήτρια έχει προβλήματα με τον σύζυγό της, τα οποία πυροδοτούνται και από την αδυναμία της να τεκνοποιήσει.

  Οι σχέσεις μαθητή-καθηγήτριας γίνονται όλο και πιο στενές. Ο μαθητής είναι ολοφάνερο ότι τρέφει αισθήματα για την καθηγήτρια. Αυτή, ακόμη και αν τρέφει κάποια αισθήματα, τα έχει απωθημένα. Εξάλλου είναι ανεπίτρεπτο από τη θέση της, αυτό που κάνει είναι να τον βοηθάει στο μάθημά της. Διδάσκει κινέζικη γλώσσα (το 75% της Σιγκαπούρης είναι κινέζοι) και ο νεαρός πρέπει να βελτιώσει τα κινέζικά του μια και σκοπεύει όταν τελειώσει να πάει στην Κίνα για επαγγελματική σταδιοδρομία.

  Οι αφηγηματικές αναμονές είναι δεδομένες, και όσον αφορά τις σχέσεις καθηγήτριας-μαθητή αλλά και όσο αφορά το ζήτημα της τεκνοποιίας. Όμως δεν θα κάνω παραπάνω σπόιλερ.

  Πάρα πολύ καλή και αυτή η ταινία.