Mohamed Al-Daradji, Son of Babylon (2010)

Mohamed Al-Daradji, Son of Babylon (2010)

 

  Μα πρέπει να την έχω ξαναδεί την ταινία.

  Το επιβεβαίωσα. Αντιγράφω από το αρχείο μου «tenies pou eida ke den egrapsa gi aftes». «53. The son of Babylon, ιρακινό, αναφέρεται στην εθνοκάθαρση του Σαντάμ. Μια γιαγιά κούρδα με τον εγγονό της αναζητεί το γιο της, αρχικά στις φυλακές, τέλος στους ομαδικούς τάφους».

  Ο εγγονός είναι ο κεντρικός ήρωας της ταινίας. Περιπετειώδες το οδοιπορικό τους μέχρι να φτάσουν στις φυλακές όπου μπορεί να βρίσκεται ο γιος της, τρεις βδομάδες μετά την κατάρρευση του καθεστώτος του Σαντάμ με την αμερικανική εισβολή. Η γιαγιά έχει και το πρόβλημα της γλώσσας, δεν ξέρει αραβικά, ευτυχώς όμως ξέρει ο εγγονός της.

  Ένας άραβας θα σχετισθεί μαζί τους και θα προθυμοποιηθεί να τους βοηθήσει.

  Μα πού έμαθε τα κουρδικά;

  Δεν μπορεί να πει ψέματα, ήταν ένας από τους στρατιώτες που έστειλε ο Σαντάμ να εκκαθαρίσουν τα κουρδικά χωριά.

  Η γιαγιά ούτε να τον δει στα μάτια της. Μα είναι καλός άνθρωπος, επιμένει ο εγγονός.

  Στο τέλος θα σπάσει η αντίστασή της, βλέποντας πόσο τους βοηθάει.

  Τελικά θα βρει το γιο της;

  Όχι, αλλά κάποιοι άλλοι θα βρουν τους δικούς τους, και μοιρολογούν πάνω από τους σκελετούς.

  Η ταινία μου θύμισε το «Bashu, the little stranger» (1989) του ιρανού Bahram Beyzai. Ο Μπασού είναι ένα παιδί στην ηλικία του Άχμετ, περίπου δώδεκα χρονών, που έχει χάσει και αυτός τους γονείς του. Βρίσκει μια υποκατάστατη μαμά, κάτι σαν τη γιαγιά του Άχμετ, στο πρόσωπο μιας μεσήλικης γυναίκας. Μόνο που η ταινία του Mohamed Al-Daradji δεν είχε το ευτυχισμένο τέλος του «Μπασού».