Ζακλίν Λέντζου, Σελήνη 66 ερωτήσεις (2020)

Ζακλίν Λέντζου, Σελήνη 66 ερωτήσεις (2020)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Μετά από κάποιες ταινίες μικρού μήκους η Ζακλίν Λέντζου γυρίζει την πρώτη της ταινία μεγάλου μήκους, τη «Σελήνη 66 ερωτήσεις».

  Δεν μπορώ να μην κάνω τη σύγκριση, είπαμε, είμαι ιδιοσυγκρασιακά συγκριτολόγος.

  Η ταινία μου φάνηκε ως η αντιστροφή του «Attenberg» (2010) της Αθηνάς Ραχήλ Τσαγκάρη. Έγραψα γι’ αυτή την ταινία ότι η κοπέλα ζει με τον πατέρα της ο οποίος είναι καταδικασμένος από καρκίνο, είναι δεμένη μαζί του, και ξεφεύγει από αυτό το δέσιμο, που μοιάζει με σύμπλεγμα της Ηλέκτρας, κάνοντας την πρώτη σχέση της, χωρίς φυσικά να πάψει να φροντίζει τον πατέρα της. Στην ταινία της Λέντζου έχουμε την κόρη η οποία ήταν χρόνια αποξενωμένη από τον πατέρα της, της φερόταν αρκετά βάναυσα όταν ήταν μικρή (είχε τα ελαφρυντικά του) αλλά όμως τώρα τον φροντίζει με στοργή, καθώς έχει σοβαρά κινητικά προβλήματα από κάποιο αυτοάνοσο. Δεν την βλέπουμε να έχει κάποια σχέση, υποπτευόμαστε το σύμπλεγμα της Ηλέκτρας, και βλέπουμε οπωσδήποτε τη λαχτάρα της για έναν πατέρα που δεν τον χάρηκε.

  Δύσκολοι ρόλοι, ιδιαίτερα για τον Λάζαρο Γεωργακόπουλο που η ερμηνεία του είναι «σωματική», με την κίνηση και την έκφραση του προσώπου, καθόλου λεκτική. Όμως τόσο αυτός όσο και η Σοφία Κόκκαλη έδωσαν μια εξαιρετική ερμηνεία.  

  Και μια ατάκα από την ταινία: Το παγωτό είναι το αγαπημένο μου φαγητό.

  Κι εμένα. Έχω κτυπήσει δίλιτρα, με διάλειμμα ενός τετάρτου μέχρι να ξεπαγώσει ο λαιμός μου.

  Είδαμε και την μαύρη γάτα αλλά όχι τον άσπρο γάτο, εδώ ο γάτος ήταν κίτρινος.