Παιδικά αναγνώσματα. Απόσπασμα από το βιβλίο μου «Το χωριό μου: από την αυτοκατανάλωση στην αγορά»

Παιδικά αναγνώσματα. Απόσπασμα από το βιβλίο μου «Το χωριό μου: από την αυτοκατανάλωση στην αγορά»

 

Και δεν διαβάζαμε;

Τα μαθήματα μας ελάχιστα. Διαβάζαμε όμως πολύ παραμύ­θια, στα 7-8 χρόνια μας, μετά «Γκαούρ Ταρζάν», «Γκρέκο, ο ήρως των γηπέδων» και προ παντός «Μικρό Ήρωα», με τις περιπέτειες του Παιδιού-Φάντασμα. Τι αποστασιοποιήσεις και πράσινα άλογα... Το τεύχος που σκοτώθηκε ο Διαβολάκος και το Ζουζούνι το διαβάζαμε μαζί με ένα φίλο μου, δώδεκα χρονών και οι δυο, και χύναμε μαύρο δάκρυ.

Κάπου σ' αυτή την ηλικία αρχίσαμε να διαβάζουμε «Μυ­στήριο» και «Μάσκα». Τα αστυνομικά δεν μας άρεσαν καθόλου, ενώ μας άρεσαν πάρα πολύ τα καουμπόικα. Την ίδια προτίμηση τη διατήρησα και μεγάλος, στις κινηματογραφικές ταινίες.

Εξακολουθώ να πιστεύω, ότι αν στην εποχή μας υπήρχαν τα κόμικς και η τηλεόραση, δεν θα γινόμουν ποτέ συγγραφέας. Το διάβασμα  είναι  η   πρώτη   προπόνηση   για  το  γράψιμο.   Ένας «Μικρός ήρωας» σε κόμικς, σαν αυτόν που κυκλοφόρησε αργό­τερα, όταν εμείς ήμασταν πια μεγάλοι, δεν θα μου πρόσφερε απολύτως τίποτα.

Δεκατριών χρονών διάβασα το πρώτο μου μη παιδικό βιβλίο, το «Ουδέν νεώτερον από το δυτικό μέτωπο». Με είχε τόσο εντυπω­σιάσει, που τον επόμενο χρόνο έγραψα ένα αντιπολεμικό διήγη­μα. Το διάβασα στο σχολείο και άρεσε πολύ.

Το δεύτερο μου διήγημα το έγραψα είκοσι χρονών, φοιτη­τής. Ήταν ένα διήγημα πορνό, βασισμένο στην αληθινή ιστορία ενός φίλου μας, φαντάρου, που τον φιλοξενούσαμε τότε στις εξόδους του. Το διάβασαν τρεις τέσσερις φίλοι. Την καλύτερη κριτική την άκουσα από τον φίλο μου τον Θόδωρα. «Όταν το διάβασα μου σηκώθηκε». Τώρα ισχυρίζεται ότι έχει το χειρόγρα­φο, και το κρατάει λέει για να με εκβιάσει αν κάποτε γίνω μεγάλος συγγραφέας.

Το τρίτο μου διήγημα δεν το έχω γράψει ακόμη. (Σημείωση: οι γραμμές αυτές γράφονται το '91).