U-Wei Haji Saari, Swing high, my darling (2004)

U-Wei Haji Saari, Swing high, my darling (2004)

 

Έχω δει όλες τις κινηματογραφικές μεταφορές της νουβέλας «Ο ταχυδρόμος κτυπάει πάντα δυο φορές» καθώς και ταινίες που είναι εμπνευσμένες απ’ αυτήν, με τελευταία το «Jerichow» (2008) του Christian Petzold, που θα είναι και η επόμενη και τελευταία ανάρτηση. Το «Swing high, my darling» του μαλαισιανού U-Wei Haji Saari είναι η προτελευταία.

  Αυτός, ο Emran. Αυτή, η Zaiton. Ο άνδρας της, ο Ibrahim. Ναι, οι ήρωες είναι μουσουλμάνοι. To 61% του πληθυσμού της Μαλαισίας είναι μουσουλμάνοι.

  Το γνωστό στόρι: αυτός, περιπλανώμενος. Αυτή, όμορφη, παντρεμένη από τα δεκαοκτώ της. Πήγε λέει στην πόλη να γίνει τραγουδίστρια, μπορεί και να γινόταν και ηθοποιός. Το πώς κατέληξε να παντρευτεί κάποιον κατά πολύ μεγαλύτερό της μπορούμε να το φανταστούμε.

  Τα φτιάχνουν. Δεν γίνεται να ζουν έτσι, πρέπει να τον βγάλουν από τη μέση.

  Στη μοναδική ταινία που δεν δείχνεται το τροχαίο, που το αυτοκίνητο πέφτει στο γκρεμό. Τους βλέπουμε να σκαρφαλώνουν και να μπαίνουν στο περιπολικό. Στην αστυνομία θα δώσουν την κατάθεσή τους.

  Πάλι ξενοκοιτάζει αυτός, και πάλι προσπαθεί να ξεφύγει από το σπίτι της γκόμενας. Όχι, δεν τον υποπτεύεται η αστυνομία, στο σπίτι της τους οδήγησε η Zaiton, όταν σε μια κρίση ζήλειας τον έκανε να αγανακτήσει. Το επεισόδιο αυτό δεν θυμάμαι αν υπάρχει στη νουβέλα, υπάρχει όμως στο «Ossessione» (1950) του Βισκόντι.

  Αυτός εξακολουθεί να μένει στο εστιατόριο αν και έχουν περάσει δεκαπέντε μέρες από τον θάνατο του άντρα της. Θέλει να μείνει στο σπίτι μαζί της. -Και τι θα πει ο κόσμος; του λέει.

  Το τι θα πει ο κόσμος το μαθαίνουμε όταν έρχεται ο Χατζή. -Δεν μπορείτε να ζείτε μαζί, πρέπει να παντρευτείτε.

  Ισλάμ γαρ.

  Δεν υπάρχει διαθήκη, απλά η γυναίκα πούλησε ένα τεράστιο κτήμα που είχε ο άντρας της. Αυτός της βάζει τις φωνές. -Μα τα λεφτά είναι και των δυο μας. Αυτός δεν ηρεμεί. -Είμαι έγκυος μαζί σου, του λέει.

  -Να φύγουμε.

  -Με αφήνεις να οδηγήσω εγώ; του λέει. -Έλα, άφησέ με.

  Την αφήνει.

  Και γίνεται το ατύχημα.

  -Έγινε έκρηξη λέει ο άντρας στον Χατζή που ήλθε να τον επισκεφθεί στη φυλακή (είχε καταδικασθεί σε θάνατο, δεν έπεισε ότι και αυτή τη φορά ήταν ατύχημα), διαλύθηκαν τα πάντα, δεν έμεινε τίποτα.

  Το πραγματολογικό: μα είναι δυνατόν να μην έμεινε τίποτα; Έστω ένα ίχνος από τα κόκκαλά της;

  Σε επόμενη σκηνή τη βλέπουμε να φεύγει με τον γκόμενο. Όλο αυτό ήταν σκηνοθεσία, βρήκε τον άνθρωπο που θα έβγαζε τον άντρα της από τη μέση.

  Από τις λίγες ταινίες που έχω δει όπου η ποιητική δικαιοσύνη πάει περίπατο.

  Και μια ωραία μεταφορά, την κάνει ο Χατζή: -Θυμάμαι την πρώτη μέρα που την είδα. Ήταν όμορφη σαν κινούμενο ποίημα.

  Ωραίος ο Eman Manan, μου θύμισε τον Charles Bronson.

 

  Έχω δει όλες τις κινηματογραφικές μεταφορές της νουβέλας «Ο ταχυδρόμος κτυπάει πάντα δυο φορές» καθώς και ταινίες που είναι εμπνευσμένες απ’ αυτήν, με τελευταία το «Jerichow» (2008) του Christian Petzold, που θα είναι και η επόμενη και τελευταία ανάρτηση. Το «Swing high, my darling» του μαλαισιανού U-Wei Haji Saari είναι η προτελευταία.

  Αυτός, ο Emran. Αυτή, η Zaiton. Ο άνδρας της, ο Ibrahim. Ναι, οι ήρωες είναι μουσουλμάνοι. To 61% του πληθυσμού της Μαλαισίας είναι μουσουλμάνοι.

  Το γνωστό στόρι: αυτός, περιπλανώμενος. Αυτή, όμορφη, παντρεμένη από τα δεκαοκτώ της. Πήγε λέει στην πόλη να γίνει τραγουδίστρια, μπορεί και να γινόταν και ηθοποιός. Το πώς κατέληξε να παντρευτεί κάποιον κατά πολύ μεγαλύτερό της μπορούμε να το φανταστούμε.

  Τα φτιάχνουν. Δεν γίνεται να ζουν έτσι, πρέπει να τον βγάλουν από τη μέση.

  Στη μοναδική ταινία που δεν δείχνεται το τροχαίο, που το αυτοκίνητο πέφτει στο γκρεμό. Τους βλέπουμε να σκαρφαλώνουν και να μπαίνουν στο περιπολικό. Στην αστυνομία θα δώσουν την κατάθεσή τους.

  Πάλι ξενοκοιτάζει αυτός, και πάλι προσπαθεί να ξεφύγει από το σπίτι της γκόμενας. Όχι, δεν τον υποπτεύεται η αστυνομία, στο σπίτι της τους οδήγησε η Zaiton, όταν σε μια κρίση ζήλειας τον έκανε να αγανακτήσει. Το επεισόδιο αυτό δεν θυμάμαι αν υπάρχει στη νουβέλα, υπάρχει όμως στο «Ossessione» (1950) του Βισκόντι.

  Αυτός εξακολουθεί να μένει στο εστιατόριο αν και έχουν περάσει δεκαπέντε μέρες από τον θάνατο του άντρα της. Θέλει να μείνει στο σπίτι μαζί της. -Και τι θα πει ο κόσμος; του λέει.

  Το τι θα πει ο κόσμος το μαθαίνουμε όταν έρχεται ο Χατζή. -Δεν μπορείτε να ζείτε μαζί, πρέπει να παντρευτείτε.

  Ισλάμ γαρ.

  Δεν υπάρχει διαθήκη, απλά η γυναίκα πούλησε ένα τεράστιο κτήμα που είχε ο άντρας της. Αυτός της βάζει τις φωνές. -Μα τα λεφτά είναι και των δυο μας. Αυτός δεν ηρεμεί. -Είμαι έγκυος μαζί σου, του λέει.

  -Να φύγουμε.

  -Με αφήνεις να οδηγήσω εγώ; του λέει. -Έλα, άφησέ με.

  Την αφήνει.

  Και γίνεται το ατύχημα.

  -Έγινε έκρηξη λέει ο άντρας στον Χατζή που ήλθε να τον επισκεφθεί στη φυλακή (είχε καταδικασθεί σε θάνατο, δεν έπεισε ότι και αυτή τη φορά ήταν ατύχημα), διαλύθηκαν τα πάντα, δεν έμεινε τίποτα.

  Το πραγματολογικό: μα είναι δυνατόν να μην έμεινε τίποτα; Έστω ένα ίχνος από τα κόκκαλά της;

  Σε επόμενη σκηνή τη βλέπουμε να φεύγει με τον γκόμενο. Όλο αυτό ήταν σκηνοθεσία, βρήκε τον άνθρωπο που θα έβγαζε τον άντρα της από τη μέση.

  Από τις λίγες ταινίες που έχω δει όπου η ποιητική δικαιοσύνη πάει περίπατο.

  Ωραίος ο Eman Manan, μου θύμισε τον Charles Bronson.