Kim Ki-duk, Άνοιξη, φθινόπωρο, χειμώνας, καλοκαίρι… και άνοιξη (2003)

 

Kim Ki-duk, Άνοιξη, φθινόπωρο, χειμώνας, καλοκαίρι… και άνοιξη (2003)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους.

  Έχουμε γράψει για μια ακόμη ταινία του πρόωρα χαμένου από επιπλοκές που του προκάλεσε ο covid Κιμ Κιντούκ, το «Δίχτυ», η οποία προβλήθηκε στις ελληνικές αίθουσες πριν πέντε χρόνια. Πολιτικό το θέμα εκεί, θρησκευτικό εδώ.

  Η ταινία χωρίζεται σε πέντε μέρη, με τον κεντρικό ήρωα σε τέσσερις διαφορετικές ηλικίες.

  Στην «Άνοιξη» ο ήρωας είναι μικρό παιδί. Ζει με έναν βουδιστή, όχι μοναχό, γιατί οι μοναχοί ζουν σε μοναστήρια, ούτε πάλι και ερημίτη, γιατί οι ερημίτες ζουν στην έρημο. Αυτός ζει σε ένα πλωτό σπίτι πάνω σε μια λίμνη που βρίσκεται μέσα σε ένα δάσος.

  Τον βλέπουμε να βασανίζει ένα ψάρι, ένα βατράχι και ένα φίδι. Ο μοναχός τον παρακολουθεί. Και του δίνει ένα καλό μάθημα.

  Στη δεύτερο μέρος, έφηβος, ερωτεύεται μια κοπέλα που την έφερε η μητέρα της στο βουδιστή για να τη θεραπεύσει. Τελικά η θεραπεία ήταν το σεξ. Ο βουδιστής της λέει ότι τώρα πρέπει να φύγει γιατί θεραπεύτηκε. Φεύγει. Ο έφηβος, παρά τις συστάσεις του, θα ψάξει να τη βρει.

  Στο τρίτο μέρος…

  Στο τέταρτο μέρος…

  Στο πέμπτο μέρος…

  Ε, δεν θα σας πω και όλη την πλοκή, εγώ σαν τον Ποκοπίκο είμαι τάφος στα μυστικά, δεν κάνω σπόιλερ. Το μόνο που μπορώ να σας πω είναι ότι μπορείτε να διαβάσετε την πλοκή στο σύνδεσμο της βικιπαίδειας.

  Και ένα ακόμη: Μου θύμισε την αιώνια επιστροφή του Νίτσε. Στο πέμπτο μέρος ένας άλλος μικρός, έκθετος, θα βασανίζει τα ίδια ζώα, αν και με άλλο τρόπο.

  Η παιδική σκληρότητα, ο έρωτας, η προσγείωση στην πραγματικότητα, η πνευματική περισυλλογή, και ξανά πάλι.

  Θα δούμε και τις ικανότητες των μοναχών, που τις έχω συναντήσει σε κινέζικα έργα wu shu, πολεμικών τεχνών. Το «θαύμα» είναι κάτι οικείο σ’ αυτά.  

   Πολύ καλή ταινία, ατμοσφαιρική. Ένας λόγος που μου άρεσε περισσότερο είναι ότι η πλοκή τοποθετείται μέσα σε ένα καταπράσινο περιβάλλον. Μου θύμισε κάποια έργα της Naomi Kawase, την οποία έχω δει πακέτο.