Zhang Huimin (张蕙民), An orphan (雪中孤雛,1929)

Zhang Huimin (张蕙民), An orphan (雪中孤雛,1929)

 

  Ένα ορφανό στο χιόνι είναι ο κινέζικος τίτλος της ταινίας.

  Ορφανή (πεντάρφανη, δηλαδή ορφανή από μάνα και πατέρα) την πάντρεψαν με τον μισοπάλαβο γιο μιας πλούσιας οικογένειας. Ούτε να διανοηθεί να κοιμηθεί μαζί του. Τότε να κάνει δουλειές του σπιτιού.

  Το σκάει από το σπίτι.

  Γιατί;

  Για να αυτοκτονήσει.

  Ξαπλώνει στις γραμμές του τραίνου. Τη βλέπει ο νεαρός, την παίρνει, την πηγαίνει σπίτι  όπου της προσφέρεται δουλειά να εργαστεί σαν υπηρέτρια. Φυσικά δέχεται.

  Τρέφει αισθήματα γι’ αυτήν.

  Η μικρή αδελφή τη βλέπει με συμπάθεια, η μεγάλη είναι κακίστρω. Η κοπέλα, ταραγμένη από τη συμπεριφορά της απέναντί της θα κάνει κάποιες ζημιές, θα της πέσουν από τα χέρια πράγματα. Ο πατέρας, που την είχε δει να κρυφομιλάει με το γιο του, τίποτα πονηρό ωστόσο, όταν της πέφτει ένας δίσκος από τα χέρια την πετάει στο δρόμο, ενώ μαίνεται έξω η χιονοθύελλα.

  Ο γιος που επιστρέφει και δεν θα τη βρει, θα τρέξει να την ψάξει. Τη βλέπει λιπόθυμη, πάνω στο χιόνι. Θα βγάλει το παλτό του να τη σκεπάσει, θα την πάρει στην αγκαλιά του.

  Μια ομάδα νεαρών θα τους δουν. Κάνουν ειρωνικά σχόλια. Ο ένας τη θυμάται στο γάμο της. Του είχε αρέσει.

  Η ταινία στη συνέχεια από drama γίνεται action, thriller.

  Θα παλέψουν με τον νεαρό, θα την πάρουν από τα χέρια του και θα τον ρίξουν στο ποτάμι.

  Την κοπέλα θα την πάνε σε ένα κρησφύγετο όπου πηγαίνουν τις γκόμενες. Όχι, δεν θέλει να την πηδήξει, θέλει να την παντρευτεί. Αυτή βέβαια ούτε να το ακούσει. Μια υπηρέτρια θα αναλάβει να την πείσει. Μάταια. Τότε θα δει τι θα πάθει. Την κλείνουν σε ένα δωμάτιο με δυο δηλητηριώδη ερπετά (σαν σαμιαμίδια μου φάνηκαν).

  Ο νεαρός κολυμπώντας βγαίνει στην ακτή. Ακολουθώντας τα ίχνη ανακαλύπτει το κρησφύγετο. Θα μπει μέσα, και αυτή τη φορά, αν και ένας, θα τους εξουδετερώσει όλους και θα σώσει την κοπέλα. Η οποία τώρα θα ανταποκριθεί ανοικτά στα αισθήματά του μια και πέρασε τέτοιο κίνδυνο για να τη σώσει, όπως διαβάζουμε στους μεσότιτλους τέλους.

  Από το 1927 περνάμε στη δεύτερη περίοδο του κινέζικου κινηματογράφου με τους σκηνοθέτες να γυρίζουν ταινίες κοινωνικού προβληματισμού, κυρίως οι αριστεροί. Είναι οι λεγόμενοι σκηνοθέτες της δεύτερης γενιάς. Εδώ θίγεται η μοίρα των φτωχών κοριτσιών. Και βέβαια το ρομάντζο δεν ήταν δυνατόν να απουσιάσει και εδώ, μια και αποτελεί το εκ των ων ουκ άνευ συστατικών μιας επιτυχημένης ταινίας. Εδώ, πάνω στο μοτίβο της σταχτοπούτας.