Joris Ivens, The spanish earth (1937)

Joris Ivens, The spanish earth (1937)

 

  Θα προβληθεί στο Στούντιο, σήμερα 9 του Μάρτη, στις 7 το βράδυ.

  Στα πλαίσια του αφιερώματος για τη γιορτή της γυναίκας, το Στούντιο προβάλει εμβληματικές ταινίες για τη γυναίκα, ντοκιμαντέρ και βιογραφικές.

  Εμβληματική μορφή στον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο υπήρξε ο Ντολορές Ιμπαρούρι, η επονομαζόμενη Πασιονάρια. Η φράση της, non passaran, δεν θα περάσουν, έμεινε στην ιστορία. Και ας πέρασαν.

  Η ταινία ξεκινάει με τις προσπάθειες αγροτών να καλλιεργήσουν την άγονη γη. Κάνουν εγγειοβελτιωτικά έργα. Μετά πηγαίνουμε σε σκηνές από τον πόλεμο, και στη βομβαρδισμένη Μαδρίτη. Η οδηγία από τις αρχές ήταν να εκκενωθεί από τον άμαχο πληθυσμό. Όμως κάποιοι ήταν πολύ ηλικιωμένοι, κάποιοι άλλοι δεν είχαν πού να πάνε.

  Το ίδιο είχα δει να γίνεται νομίζω στο Κομπάνι.

  Στο τέλος του έργου βλέπουμε τους δημοκρατικούς να έχουν νικήσει τους φρανκιστές που υπήρχε κίνδυνος να καταλάβουν μια γέφυρα, σημαντική για τον εφοδιασμό της Μαδρίτης. Βλέπουμε και το νερό να κυλάει μέσα στους σωλήνες που κατασκεύασαν και να διοχετεύεται στην άνυδρη γη.

  Ακούσαμε ότι οι ιταλοί στρατιώτες που σκοτώθηκαν ήσαν περισσότεροι από αυτούς που σκοτώθηκαν στην Αιθιοπία.   

  Τα σχόλια, διαβάζουμε στα γράμματα της αρχής, είναι του Έρνεστ Χεμινγουέι, ενώ την αφήγηση την κάνει ο Όρσον Ουέλς.

  Διαβάζω στη βικιπαίδεια ότι θεωρείται η καλύτερη ταινία που γυρίστηκε για τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο.