Pablo Dermizaky Peredo
Αιωνία του η μνήμη.
Χάρη στο facebook.
Γιόρταζε χθες τα γενέθλιά του, 100 χρονών.
Feliz cumpleanos Pablo, nos faltas muchissimo. Ευτυχισμένα γενέθλια Pablo, μας λείπεις πολύ.
Με έψαξε στο διαδίκτυο, πριν 25 τόσα χρόνια, και με βρήκε. Με ρώτησε αν είμαστε συγγενείς. Μου είπε την καταγωγή του: Κάτω Χωριό Ιεράπετρας, το χωριό μου. Μου είπε για ξαδέλφια του.
Είμαστε μακρινοί συγγενείς, του είπα. Αλλά ο πρωτοξάδελφός σου ο Μάνος είναι κουμπάρος μου.
Ανταλλάξαμε κάμποσα e-mail και μου είπε ότι θα έλθει στην Αθήνα.
Είχε ξαναέλθει πριν χρόνια στο χωριό.
Η γιαγιά του μόλις τον είδε έτρεξε και τον αγκάλιασε με λυγμούς. Ήταν ολόφτυστος ο γιος της, όπως τον θυμόταν, όταν ξενιτεύτηκε για τη Βολιβία.
Ήλθε στην Αθήνα, παραβρέθηκε στο γάμο της Ελένης, της κόρης του κουμπάρου μου.
Δεν θυμάμαι λεπτομέρειες, αλλά κάπου τον πήγαινα με το αμάξι μου. Συζητάγαμε, στα ισπανικά.
Γιατί ήλθε εδώ;
Φυσικά για να παραβρεθεί στο γάμο της ανιψιάς του, αλλά και para buscar mis raízes, για να ψάξω τις ρίζες μου, μου είπε με ένα έντονο ύφος γυρνώντας προς το μέρος μου καθώς οδηγούσα.
Του έδωσα το βιβλίο μου για το χωριό μου. Φυσικά δεν ήξερε να το διαβάσει, αλλά φαντάζομαι ήταν σημαντικό γι’ αυτόν.
Ανταλλάσσαμε e-mail για χρόνια.
Κάποια στιγμή έπαψε να μου απαντά.
Τι να έγινε;
Ο ξάδελφός του ο Σπύρος έψαχνε απεγνωσμένα.
Τελικά έμαθε: είχε πεθάνει.
Ήξερα ότι ο Pablo ήταν μια προσωπικότητα στη Βολιβία, συνταγματολόγος και πολλά άλλα. Είδα το πλήρες όνομά του, όπως μου το εμφάνισε το facebook για να του πω Χρόνια πολλά: Pablo Dermizaky Peredo.
Τον έψαξα στο διαδίκτυο και είδα το βιογραφικό του. Εντυπωσιακό.
Δυστυχώς δεν έχω κρατήσει τα e-mail του, χάνονται μαζί με τους χαλασμένους υπολογιστές. Κάποια στιγμή, τον έψαξα; με έψαξε; Βρεθήκαμε στο facebook. Πολύ αργά.
Βλέπω τώρα ότι έχει δυο φίλους όλους κι όλους, και καμιά φωτογραφία του. Οι αναρτήσεις στον τοίχο του είναι όλες δικές μου. Το πιο πιθανόν είναι να τον παρώθησα εγώ να κάνει λογαριασμό στο facebook.
Βλέπω ότι όλες οι αναρτήσεις μου στον τοίχο του είναι του 2012, και είναι οι μοναδικές, σχεδόν όλες φωτογραφίες από την πλατεία του Κάτω Χωριού. Σε μια είμαι με τον φίλο μου τον Αντώνη.
Αντιγράφω μια ανάρτησή μου στον τοίχο του και την απάντησή του.
Hola Pablo, ayer almorze con Despina, hija de Athina, y Iraklis (hercules), su marido a la casa de tu abuela. Asistieron Aristidis y Marika, su mujer. Tienes los saludos de todos
Gracias Babis por las noticias que me das de la familia. Diles que Dalia y yo los recordamos con mucho cariño, y que nos alegramos de que estén bien de salud.
En días pasados vimos tus fotos en la plaza de Kato Horio. Me parece que estás gordo, igual que tu amigo (la buena vida, ¿verdad?)
Besos de Pablo y Dalia.
Να μη μεταφράζω, του λέω ότι χθες έφαγα στης Δέσποινας. Με ευχαριστεί που του λέω ειδήσεις για την οικογένεια, και μου λέει να ανταποδώσω τους χαιρετισμούς τους.
Μου σχολιάζει εδώ τη φωτογραφία μου: «Μου φαίνεται ότι είσαι χοντρός, σαν τον φίλο σου (η καλοπέραση, έτσι δεν είναι; )».
Με θυμόταν αδύνατο, είχα πάρει κάποια κιλά.
Ντάλια, η γυναίκα του, μια όμορφη και γλυκιά κοντούλα.
Δεν είχαν κάνει δυστυχώς παιδιά.
Το 2013, πριν 10 χρόνια ακριβώς, του έγραψα στον τοίχο του «Χρόνια Πολλά Πάμπλο, που είσαι;»
Δεν μου απαντάει.
Το 2014 του γράφω απλά «Χρόνια Πολλά».
Τώρα που έψαξα στο διαδίκτυο και βρήκα το βιογραφικό του στη βικιπαίδεια κατάλαβα γιατί αυτή η σιωπή.
Από τα 78 του είχε πρόβλημα καρδιάς. Γι’ αυτό μου είχε πει ότι δυστυχώς η κατάσταση της υγείας του δεν του επιτρέπει να κάνει άλλο ταξίδι στην Ελλάδα.
Το 2012, μαζί με τη γυναίκα του, πήγαν στη Σάντα Κρουζ, για λόγους υγείας.
Το 2014 πέθανε η γλυκύτατη Ντάλια.
Στις 19 Μαρτίου 2015, πέντε μέρες πριν τα γενέθλιά του, πέθανε σε ηλικία 92 χρονών.
Καλά να είναι εκεί που είναι, αν είναι.
No comments:
Post a Comment