Γκαίτε

Διαβάζω στην αυλή του σπιτιού μου τις «Συνομιλίες Έκκερμαν με τον Γκαίτε» και πέφτω πάνω στο παρακάτω απόσπασμα.

«-Μπα! Είπε ο Γκαίτε γελώντας, τι σχέσιν έχει ο έρως με την εξυπνάδα; Στη γυναίκα αγαπούμεν την ομορφιά, τη νεότητα· αγαπούμε τα καμώματά της, τις εξομολογήσεις, τον χαρακτήρα, τα ελαττώματα, τα καπρίτσα της και ο Θεός ξέρει πόσα άλλα ανέκφραστα πράγματα αγαπούμεν στη γυναίκα, αλλά δεν αγαπούμε το μυαλό της! Εκτιμούμεν το μυαλό της εάν είναι εξαιρετικό, και μια κόρη με τέτοιαν ευφυία πολύ ανυψώνεται μπροστά μας. Ο νους μπορεί να μας σκλαβώσει, εάν αγαπούμεν ήδη, είναι όμως ανίκανος να μας ανάψει φλόγα και να γεννήσει το πάθος».

Συνοψίζω: ερωτευόμαστε μια γυναίκα για την ομορφιά της, όχι για την ευφυία της.

Δεν συναντώνται μόνο τα μεγάλα πνεύματα· Και ένα μεγάλο πνεύμα, όπως του Γκαίτε, μπορεί να συναντηθεί με ένα μικρό πνεύμα, όπως το δικό μου. Έγραψα ένα ανάλογο σχόλιο πριν λίγα χρόνια στην ανάρτηση μιας φίλης και με διέγραψε.

Περίεργη η μετάφραση; Έγινε πάνω από 100 χρόνια πριν (Το 1918 εκδόθηκε το βιβλίο). Ποιος την έκανε; Ο Καζαντζάκης.