Γιάννη Δαλλιανίδη, Στον αστερισμό της παρθένου (1973)

 

Γιάννη Δαλλιανίδη, Στον αστερισμό της παρθένου (1973)

 

  Εν τάξει ο Δαλλιανίδης, όμως ο Γιώργος Τζαβέλας που υπογράφει το σενάριο αποτελούσε μεγαλύτερη εγγύηση για να δω την ταινία.

  Η Ζωή Λάσκαρη κάνει πεζοδρόμιο με δυο φίλες της. Δυο πελάτες την πιέζουν να πει την ιστορία της, πώς κατέληξε να κάνει πεζοδρόμιο. Θα πει την ιστορία των δυο φιλενάδων της. Την πραγματική της ιστορία θα την πει στο αστυνομικό τμήμα.

  Στην πρώτη ιστορία, η κοπέλα ενδίδει λόγω φτώχειας. Την παίρνει στο σπίτι του ένας χήρος, την αγαπάει. Όμως ο γιος του του το ξεκαθαρίζει: όταν γυρίσει η αρραβωνιαστικιά του από το Λονδίνο δεν πρέπει να βρίσκεται εδώ μέσα.

  Ακούει τη συνομιλία τους, σηκώνεται και φεύγει.

  Η δεύτερη ιστορία έχει να κάνει με το ταμπού της παρθενίας. Περίπλοκη για να την αφηγηθώ, υπάρχει στον σύνδεσμο.

  Μπα, δεν τα γράφει καλά ο σύνδεσμος, θα την αφηγηθώ.

  Ναι, έχασε την παρθενία της κοριτσάκι όταν έπεσε και κτύπησε σε μια καρέκλα. Ο πατέρας της παίρνει βεβαίωση από τον γιατρό για τον τρόπο με τον οποίο έχασε την παρθενιά της.

  Αυτή αγνοεί την ύπαρξη της βεβαίωσης.

  Είναι να παντρευτεί το γιο του δημάρχου.

  Μια φίλη της τη συμβουλεύει να κάνει παρθενορραφή.

  Ο πεθερός δείχνει στο γαμπρό το πιστοποιητικό. Εν τάξει, θα σφάξουν ένα κόκορα.

  Οποία η έκπληξη του γαμπρού όταν τη βρήκε παρθένα!

  Πρόλαβε και το έσκασε από το παράθυρο πριν την βρουν τα σκάγια.

  Εδώ πρέπει να πω το ανέκδοτο.

  Πάει μια κοπέλα για παρθενορραφή.

  -Πόσο κάνει; ρωτάει μετά την επέμβαση.

  -50 ευρώ.

  Μετά από ένα μήνα, να σου την πάλι.

  -Πόσο κάνει;

  -50 ευρώ.

  Μετά από ένα μήνα πάλι.

  -Πόσο κάνει;

  -500 ευρώ.

  -Μα καλά, τις άλλες φορές μου πήρατε μόνο 50.

  -Ναι κορίτσι μου, αλλά τώρα σου έβαλα φερμουάρ.

  Στην τρίτη ιστορία βλέπουμε το μοτίβο «η αυτοθυσία της γυναίκας για τον άντρα».

  Η άλλη αμάρτησε για το παιδί της, αυτή για τον άντρα της που έπρεπε να κάνει μια σοβαρή εγχείρηση στη Γερμανία για να επανακτήσει το φως του και χρειάζονταν πολλά λεφτά.

  Και το χειρότερο:

  Δεν την συγχώρησε.

  Αναρωτιέμαι πώς ο Τζαβέλας δεν έβαλε και μια τέταρτη ιστορία, που είναι η πιο συνηθισμένη. Ο γκόμενος, που σπρώχνει την κοπέλα στην πορνεία. Αυτή, προκειμένου να τον χάσει, ενδίδει στις πιέσεις του.

  Δυο σενάρια.

  Θα την παρατήσει το ένα.

  Θα καταλάβει τη βλακεία της και θα τον παρατήσει αυτή, το άλλο. Δηλαδή όχι ακριβώς, θα πάψει να του δίνει χρήματα και θα την παρατήσει αυτός. Κανένα πρόβλημα, το κόλλημα που είχε μαζί του της έχει περάσει.

  Το 1973 ήταν νωρίς για να γράψει και ιστορία για το τράφικιν. Εξάλλου δεν θα κόλλαγε, η Λάσκαρη είναι ελληνίδα.