Konstantin Khabenskiy, Sobibor (Собибор, 2018)

 

Konstantin Khabenskiy, Sobibor (Собибор, 2018)

 

  Από σήμερα στο Στούντιο

  Δεν αντέχω να βλέπω ταινίες για τον εμφύλιο και για το ολοκαύτωμα γιατί με ψυχοπλακώνουν, και έχω δει εξάλλου τόσες πολλές. Όμως δεν γίνεται να μη δω τέτοιες ταινίες όταν προβάλλονται στους κινηματογράφους.

  Ευτυχώς το «Σόμπιμπορ» (στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Πολωνία) είχε happy end. Όμως πιο πριν θα έπρεπε να δούμε να θανατώνονται στο θάλαμο των αερίων γυναίκες, και κρατούμενους να εκτελούνται, ένας στους δέκα, σε αντίποινα για κάποιους που προσπάθησαν να δραπετεύσουν.

  Μου αρέσουν τα έργα εκδίκησης, και ευτυχώς αυτό ήταν ένα από αυτά. Οι γερμανοί που φέρθηκαν με τόση βαρβαρότητα στους κρατούμενους τιμωρήθηκαν.

  Πώς.

  Έχει οργανωθεί η απόδραση. Η απόδραση όλων των κρατουμένων. Αλλά για να επιτευχθεί αυτό έπρεπε να εξοντώσουν τους ιθύνοντες, καμιά δωδεκαριά άτομα, αυτούς που είδαμε πριν να φέρονται με τη μεγαλύτερη σκληρότητα στους κρατουμένους.

  Τους παρασύρουν, με το δέλεαρ υπέροχων αντικειμένων των γυναικών που είχαν θανατωθεί στο θάλαμο των αερίων, αλλά και άλλων νεκρών. Και θα τους σκοτώσουν.

  Τελικά θα σπάσουν την κεντρική είσοδο και θα φύγουν.

  Όμως, διαβάζουμε στα γράμματα τέλους, δεν κατάφεραν όλοι να επιβιώσουν. Κάποιοι σκοτώθηκαν από τους φρουρούς κατά την απόδραση και κάποιους τους κατέδωσαν οι ίδιοι οι πολωνοί.

  Η ταινία βασίζεται σε πραγματικό γεγονός. Την απόδραση τη διοργάνωσε ο Alexander Pechersky, ανθυπολοχαγός του κόκκινου στρατού, εβραίος την καταγωγή. Όμως από τους 300 που τα κατάφεραν να δραπετεύσουν, διαβάζω στη βικιπαίδεια, μόλις 60 επέζησαν.

  Το 6,4 που έχει η ταινία στο IMDb την αδικεί ολοφάνερα. Υποπτεύομαι ότι θα ψήφισαν νεοναζί και αντισημίτες. Θα βάλω 10 από αντίδραση.