Antonio Naharro και Álvaro Pastor, Κι εγώ (Yo, tambien, 2009)

 

Antonio Naharro και Álvaro Pastor, Κι εγώ (Yo, tambien, 2009)

 

  Την ταινία την είδα για τους εξής λόγους:

  Την Λόλα Ντουένιας την είδα στο «Η Λουκία και το σεξ» (θα αναρτήσω όταν προβληθεί) και μου άρεσε· και ένας λόγος που μου άρεσε είναι ότι μου θύμιζε πολύ την…

  Ένας άλλος λόγος είναι ότι η ταινία έχει σαν θέμα τα άτομα με σύνδρομο down, τη ζωή τους και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν.

  Δίπλα στη Ντουένια είναι ο Pablo Pineda, άτομο με σύνδρομο down.

  Είναι η δεύτερη (ίσως υπάρχει και άλλη που δεν τη θυμάμαι) ταινία που βλέπω στην οποία πρωταγωνιστεί άτομο με σύνδρομο down, σε ρόλο ατόμου με σύνδρομο down. Η άλλη είναι «The shower» (1999) του Zhang Yang.

  Και ενώ στο «Λουτρό» το θέμα ήταν η αδελφική αγάπη, εδώ θέμα είναι ο έρωτας.

  Ο έρωτας, που είναι δύσκολος για τέτοιου είδους άτομα. Αντιμετωπίζουν εξάλλου χίλιες δυο άλλες δυσκολίες.

  Ένα παράδειγμα, πολύ χαρακτηριστικό.

  Τα άτομα αυτά είναι συνήθως μικρόσωμα.

  Ο Pineda πηγαίνει σε μπουρδέλο.

  Ο πορτιέρης δεν τον αφήνει να περάσει, είναι ανήλικος.

  Βρε αμάν, είμαι εικοσιπέντε χρονών… ανένδοτος ο πορτιέρης.

  Βλέπουμε άτομα με σύνδρομο down σε δυο κυρίως δραστηριότητες: χορό και κολύμπι.

  Θα δούμε τον έρωτα ενός αγοριού και ενός κοριτσιού με σύνδρομο down, που παρά τις δυσκολίες, στο τέλος ευοδώνεται.

  Όμως το κύριο θέμα είναι ο έρωτας του Pineda με την Dueña.

  Αυτή έχει σχέση, όμως δεν τον αντέχει, κάποια στιγμή θα τον πετάξει κυριολεκτικά με τις κλωτσιές από το σπίτι της.

  Θα αναπτύξει αισθήματα για τον Pineda, συνάδελφό της στη δουλειά.

  Και κάποια στιγμή θα το κάνουν.

  Σε ένα σούπερ happy end.

  Πολύ καλή ταινία, το 7,2 που έχει στο IMDb δεν οφείλεται μόνο στην ευαισθησία που έχουμε όλοι μας για τέτοιου είδους άτομα. Ξέρω τι λούκι περνάνε οι δικοί τους, έχω φίλη που η μια της κόρη είναι με σύνδρομο down.