Cédric Kahn, To γύρισμα (Making of, 2023)

 

Cédric Kahn, To γύρισμα (Making of, 2023)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους

  Ακόμα μια ταινία που με βρίσκει αντίθετο η βαθμολογία που έχει στο IMDb, 6,3. Εμένα μου άρεσε πάρα πολύ.

  Το θέμα της ταινίας (ταινία μέσα στην ταινία) είναι η κατάληψη ενός εργοστασίου από τους εργαζόμενους, καθώς οι ιδιοκτήτες θέλουν να το μεταφέρουν στην Πολωνία. Γνωστή η ιστορία, εργοστάσια μεταφέρονται σε χώρες με φτηνά εργατικά χέρια. Ακόμη, μπαίνει το πρόβλημα: να αγοράσουν το εργοστάσιο οι εργαζόμενοι και να το διαχειριστούν οι ίδιοι; Θα συμφωνήσουν να το προσπαθήσουν, και αν συμφωνήσουν, θα τα καταφέρουν;

  Ο σκηνοθέτης θέλει unhappy end. Οι εργοδότες το θέλουν happy. Και καθώς ο σκηνοθέτης επιμένει στην εκδοχή του, δυο από τους παραγωγούς αρνούνται τη χρηματοδότηση μπροστά στην επιμονή του. Και το κινηματογραφικό συνεργείο αντιμετωπίζει περίπου το ίδιο πρόβλημα που αντιμετωπίζουν και οι εργαζόμενοι στο εργοστάσιο. Τους προτείνεται να δεχτούν να συνεχίσουν χωρίς αμοιβή, και να πληρωθούν ανάλογα με το πώς θα πάει η ταινία στις αίθουσες. Και φυσικά υπάρχουν διαφωνίες ανάμεσά τους.

  Και το making of;

  O σκηνοθέτης προσλαμβάνει έναν νεαρό που έχει φιλοδοξίες να κάνει καριέρα στο σινεμά, να γυρίσει σκηνές από το γύρισμα της ταινίας. Έχουμε δει τέτοιες σκηνές σε πορτραίτα σκηνοθετών. Θυμάμαι πλάνα making of της «Θυσίας» του Ταρκόφσκι.

  Πέρα από τα προβλήματα στη δουλειά, ο σκηνοθέτης έχει και προσωπικά προβλήματα. Η γυναίκα του θέλει να τον εγκαταλείψει.

  Και βέβαια δεν μπορεί να υπάρξει ταινία χωρίς ειδύλλιο. Πλέκεται ανάμεσα στον νεαρό και σε μια ηθοποιό.  

  Για πολλούς οι ατέλειωτες συζητήσεις μπορεί να φανούν πληκτικές, όμως εμένα μου άρεσαν, γιατί έδειχναν τα διάφορα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίσει ένας σκηνοθέτης στα γυρίσματα μιας ταινίας. Η χρηματοδότηση είναι μόνο ένα. Οι εντάσεις ανάμεσα στα μέλη του συνεργείου είναι ένα άλλο.

  Άκουσα ότι οι παραγωγοί έχουν την τελευταία λέξη για το τέλος του έργου, αν είναι happy ή unhappy. Φυσικά αυτό δεν συμβαίνει με τους μεγάλους σκηνοθέτες.

  Τελικά πως τελειώνει η ταινία μέσα στην ταινία, ο αγώνας δηλαδή των εργαζομένων, με happy end ή με unhappy end;

  Και η ίδια η ταινία πώς τελειώνει, το ειδύλλιο ανάμεσα στο νεαρό και την κοπέλα, η σχέση του σκηνοθέτη με τη γυναίκα του, έχουμε happy end ή unhappy end;

  Α, όλα κι όλα, εγώ σαν το Ποκοπίκο είμαι τάφος στα μυστικά. Το μόνο που μπορώ να σας πω (περιττό γι’ αυτούς που με διαβάζουν), είναι ότι μου αρέσουν οι ταινίες με happy end.