Το επισυναπτόμενο βίντεο νομίζω ότι είναι μια από τις πιο συγκινητικές
στιγμές στην ιστορία του ερασιτεχνικού αθλητισμού.
Η ιστορία με λίγα λόγια πάει κάπως έτσι.
Ένα ζευγάρι αποκτά ένα παιδί που έχει σοβαρή ανατομική αναπηρία. Οι γιατροί
τους λένε ότι το παιδί δεν θα έχει νοητική ανάπτυξη και δεν τους δίνουν
ελπίδες για το μέλλον του.
Ο μπαμπάς του σε πείσμα όλων των αντίθετων απόψεων αποκτά ένα κώδικα
επικοινωνίας μαζί του και το παιδί αναπτύσσεται νοητικά κανονικά και
πηγαίνει στο σχολείο. Ο μικρός κάποια στιγμή ζητά από τον μπαμπά του να
αθληθεί. Ο μπαμπάς δεν έχει καμία σχέση με τον αθλητισμό και αρχίζει να
προπονείται κουβαλώντας τον μικρό του γιό στα χέρια για να έχει κι αυτός
την χαρά του αθλητισμού!!!
Το εκπληκτικό? Ο μπαμπάς πλέον έχει τρέξει δεκάδες μαραθώνιους και ironman
πάντοτε με τη συντροφιά του γιού του!!
Το video δείχνει τη συμμετοχή τους σ' ένα ironman. Ο Dick Hoyt κολυμπάει
έχοντας δεμένο πάνω του το γιό του σε βάρκα (!), μετά ποδητατεί 180
χιλιόμετρα (!) με το γιό του σε ειδική θέση πάνω στο ποδήλατο και τέλος
τρέχει κι ένα μαραθώνιο σπρώχνοντας το αναπηρικό καρότσι του γιού του!!
Μια συγκινητική και απίστευτα δυνατή ιστορία.
Το παρακάτω είναι σχόλιο που μου στάλθηκε με email, και νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να το διαβάσετε. Προσφέρει ένα μάθημα σε όλους μας.
ReplyDelete"τι κανετε κύριε Δερμιτζάκη?Καθως σέρφαρα πριν στο δίκτυο έκανα μία
στάση και στο μπλογκ σας και ειδα το εξαιρετικό βιντεακι "I can only
imagine father son".Χτες το μεσημέρι παραβίασε ένας ένα Στοπ και έπεσε
πάνω στο αυτοκίνητο μου.Ευτύχως δε χτύπησε κανένας και αν εξαιρέσουμε
ένα μικρό πόνο στον ώμο φαντάζομαι ότι θα ξεχάσω το γεγονός σε λίγο
καιρό..παρ'όλα αυτά σήμερα που ξαναμπήκα σε κανονικούς ρυθμούς με
έπιασε απόγνωση όσο σκεφτόμουν τα τρεχάματα που θα έχω με ασφαλιστηκές
κτλ..μετά είδα το βιντεάκι που ανεβάσατε και ντρεπόμουν που τα
σκεφτόμουν αυτά..Πως ξεχνιόμαστε καμία φορά και βλέπουμε μεγάλα τα δικά
μας -μικρά- προβλήματα..Καλό καλόκαιρι και καλές διακοπές σας εύχομαι!"