Ju Kyung Joong, Natalie

Ju Kyung Joong, Natalie (2010)

Η προηγούμενη ανάρτησή μου ήταν για την «Ναταλί» του Ιβάν Μπούνιν. Πριν προλάβω να κάνω άλλη ανάρτηση βλέπω, συμπτωματικά (άλλη μια φορά οι «ρίζες της σύμπτωσης»), ότι ανάμεσα στις ταινίες μου ήταν και η Natalie του Κορεάτη Ju Kyung Joong. Καθώς έχω πολύ καιρό να γράψω για ταινία είπα να τη δω και να γράψω κάτι γι αυτήν, ώστε να έχω δυο συνεχόμενες αναρτήσεις με τίτλο «Ναταλί».
Μπήκα στο διαδίκτυο για να βρω στοιχεία για την ταινία, και διαβάζω ότι είναι η πρώτη κορεάτικη ταινία 3-D (η ελληνική ποια να είναι άραγε;).
Βλέποντας την ταινία αυτή διαπίστωσα για μια ακόμη φορά, και μάλιστα έχοντας δει πρόσφατα το μικρού μήκους έργο «Το χέρι» του Kar Wai Wong (ένα από τα τρία μέρη της ταινίας «Eros») ότι ο έρωτας τρέφεται με την ματαίωση και την απουσία. Το έχω ξαναγράψει, ας το ξαναγράψω άλλη μια φορά, το παρακάτω που διάβασα: η απόσταση τρέφει τον έρωτα ενώ η εγγύτητα τρέφει το σεξουαλικό πάθος. Στην ταινία βλέπουμε τον παθιασμένο έρωτα τριών προσώπων που σχηματίζουν ένα ιψενικό τρίγωνο. Ο καθηγητής και η μαθήτρια χωρίζουν, για να στοιχειώσει στο εξής τη σκέψη τους ο απών άλλος. Ο καθηγητής έχει φτιάξει τη Ναταλί, ένα μπρούτζινο άγαλμα με μοντέλο την Ο Μι Ραν, και την εκθέτει σε μια έκθεση με γλυπτά του. Όλα έχουν πουληθεί, όμως αυτό αρνείται να το πουλήσει. Ένας επίδοξος αγοραστής καταφτάνει ξαφνικά, και θέλει να το αγοράσει όσο όσο. Είναι ένας παλιός μαθητής του. Έχει σχέση με την Ο Μι Ραν. Στο τέλος αποκαλύπτει ότι είναι ο άνδρας της. Και αυτού τη σκέψη την έχει στοιχειώσει, γιατί είναι πια νεκρή. Ρισκάρισε τη ζωή της για να δώσει ζωή στο κοριτσάκι τους που θα γεννούσε. Αποκαλύπτει στον καθηγητή ότι η Ο Μι Ραν έβαζε γράμματα στην γραμματοθυρίδα του ζητώντας να τον συναντήσει, όμως αυτός τα εντόπιζε έγκαιρα και τα κατέστρεφε. Στο τέλος της ταινίας βλέπουμε τον καθηγητή να χώνεται μέσα σε ένα τεράστιο γραμματοκιβώτιο, που πάνω του γράφει «Το γραμματοκιβώτιο του έρωτα».
Η ταινία έχει αρκετές τολμηρές σκηνές, χωρίς να είναι τσόντα. Και σίγουρα θα δείχνουν πιο ελκυστικές σε προβολή 3-D. Όμως οι τολμηρές σκηνές, μου λέει η κόρη φίλου μου, είναι πολύ συνηθισμένες στον κορεάτικο κινηματογράφο.
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα ένα ενδιαφέρον βιογραφικό για τον σκηνοθέτη. Γράφηκε προφανώς πριν από την παραπάνω ταινία, και τον παρουσιάζει ως μια πολύ ενδιαφέρουσα προσωπικότητα. Ένα αριστούργημά του, το Dongseung, προβλήθηκε σε δυο κινηματογραφικά φεστιβάλ, στο Βερολίνο και στο Σικάγο. Στο δεύτερο απέσπασε το βραβείο κοινού. Το γύρισε με άπειρες δυσκολίες, όταν έμαθε ότι η μητέρα του θα πέθαινε από καρκίνο. Ο θάνατος αυτός φαίνεται να τον έχει στοιχειώσει, αφού και η Ο Μι Ραν από καρκίνο πέθανε, καρκίνο των ωοθηκών που με την εγκυμοσύνη έκανε μετάσταση σε όλο της το σώμα.