Angelina Maccarone, Unveiled

Angelina Maccarone, Unveiled (2005)
http://en.wikipedia.org/wiki/Angelina_Maccarone
http://www.imdb.com/title/tt0428672/

Οι ερωτικές ιστορίες κυριαρχούν στον κινηματογράφο, αλλά και στη λογοτεχνία. Αρέσουν σε όλους μας. Ταυτιζόμαστε με τους ήρωες, παρακολουθούμε με αγωνία τις περιπέτειές τους, και νοιώθουμε μεγάλη χαρά στο τελικό τους (ξανα)σμίξιμο.
Υπάρχουν όμως και ερωτικές ιστορίες με εγγενείς δυσκολίες. Σε μια ερωτική ιστορία που πρωταγωνιστούν ομοφυλόφιλοι ή λεσβίες, είναι κάπως δύσκολο να ταυτιστούμε με τους ήρωες, εννοώ για μας τους ετεροφυλόφιλους, που, πιστεύω, είμαστε και η πλειοψηφία. Πώς να νοιώσουμε τον αριστοτελικό έλεο για τις δυσκολίες που περνάει ένας ομοφυλόφιλος, όταν δεν ταυτιζόμαστε μαζί του στις ερωτικές του προτιμήσεις;
Μια τέτοια ερωτική ιστορία παρουσιάζει η Angelina Maccarone στο έργο της Fremde Haut, ξένο δέρμα, που στα αγγλικά έχει αποδοθεί ως Unveiled, με τη δισημία της λέξης: χωρίς τσαντόρ αλλά και αποκαλυμμένη, χωρίς αμφίεση, στη μεταφορική σημασία. Η Μακαρόνε μας κάνει να νοιώσουμε συμπάθεια για την ηρωίδα της με το να μας την παρουσιάσει ως θύμα ενός καθεστώτος που φυλακίζει, βασανίζει και εκτελεί όχι μόνο τους πολιτικούς του αντιπάλους αλλά και τους σεξουαλικά αποκλίνοντες. Και αυτό σύμφωνα με της επιταγές της σαρίας, του θρησκευτικού νόμου του Ισλάμ. Το ξέραμε από πριν, αλλά το «εμπεδώσαμε» καλύτερα με το ντοκιμαντέρ του Parvez Sharma «Jihad της αγάπης», το οποίο παρουσιάσαμε πριν 9 μέρες.
http://hdermi.blogspot.com/2012/01/parvez-sharma-jihad-for-love.html
Η Fariba Tabrizi, λεσβία, το έσκασε από το Ιράν όταν αποκαλύφθηκε η σχέση της με μια άλλη γυναίκα. Στο Ιράν η ομοφυλοφιλία μπορεί να επισύρει και την ποινή του θανάτου. Για τις γυναίκες υπάρχει μεγαλύτερη ανοχή, αλλά φυσικά τιμωρείται. Με πλαστό διαβατήριο το σκάει για την Γερμανία. Ζητάει πολιτικό άσυλο, αλλά δεν τολμάει να πει τον πραγματικό λόγο της δίωξής της. Λέγει ψέματα ότι καταδικάστηκε σε θάνατο για πολιτικούς λόγους. Δεν μπορεί να το αποδείξει και έτσι θα την στείλουν πίσω στο Ιράν. Την τελευταία στιγμή βρίσκει τη λύση: παίρνει τα ρούχα ενός συνταξιδιώτη της που αυτοκτόνησε (όταν τον έψαχνε η αστυνομία, ο αδελφός του δήλωσε ψέματα ότι ήταν αυτός, δίνοντάς του χρόνο να το σκάσει. Όμως τον εκτέλεσαν, και αυτός, γεμάτος τύψεις, αυτοκτονεί). Το πτώμα του το βάζει σε μια τεράστια βαλίτσα και το θάβει. Στέλνει γράμματα στους γονείς του, όπως την είχε παρακαλέσει αν κάτι πήγαινε στραβά. Τις απαντήσεις τους τις βάζει κάτω από μια μεγάλη πέτρα, στο σημείο που τον είχε θάψει.
Σαν άντρας πια ζει με άλλους μετανάστες σε συνθήκες δύσκολες. Καταφέρνει να κρύψει την ταυτότητά του. Μια γυναίκα τον ερωτεύεται. Θα εξακολουθήσει να τον αγαπάει και όταν της αποκαλύπτει ότι είναι γυναίκα. Τότε ολοκληρώνουν και τις σχέσεις τους. Όμως θα την καταγγείλουν. Συλλαμβάνεται από την αστυνομία, και στην επόμενη σκηνή τη βλέπουμε στο αεροπλάνο για το Ιράν. Και ξανά πάλι η μεταμφίεση. Στο παπούτσι της είχε κρύψει το διαβατήριο του άτυχου νεαρού.
Και το χάπι εντ;
Βρίσκεται εκτός πλαισίου της ιστορίας. Προσημαίνεται σ’ αυτά που έχει γράψει στους γονείς του νέου εκείνου, και που ακούγονται στο τελευταίο λεπτό της ταινίας, μέσα από ένα εφέ δισημίας: «Η εταιρεία που δουλεύω με έχει στείλει στη Ρωσία, θα δυσκολευτώ να επικοινωνήσω μαζί σας για κάποιο διάστημα. Δεν ξέρω πόσο θα λείψω. Μου είναι δύσκολο να αφήσω πίσω τη γυναίκα που αγαπώ, αλλά θα κάνω ό, τι μπορώ για να ξαναγυρίσω κοντά της όσο πιο σύντομα γίνεται. Μην ανησυχήσετε αν αργήσω για κάποιο διάστημα να σας γράψω. Φιλιά, Σιμάκ».
Έχω γράψει για την εικαστικότητα/ποιητικότητα που έχουν κάποιες ταινίες. Οι δυτικές ταινίες, γυρισμένες συνήθως σε εσωτερικούς χώρους, στερούνται την ποιητικότητα της εικόνας που έχουν οι ταινίες γυρισμένες στη φύση, όπως είναι πάρα πολλές του ιρανικού κινηματογράφου. Στην ταινία αυτή είδαμε μια εντελώς εμβόλιμη ποιητική σκηνή, που δέθηκε κάπως με τις υπόλοιπες σκηνές. Ένα σμήνος πουλιών πετάει, και η κάμερα το παρακολουθεί στο πέταγμά του. Πολύ όμορφη σκηνή, που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να ήταν στημένη. Σίγουρα την συνέλαβε η κάμερα τυχαία, κατά τα γυρίσματα.