Sunday, February 3, 2013

Η ρακή (σελ. 48-49)



Η ρακή

 Πρόσφατα, στις 16 Οκτωβρίου 2012, είχαμε στο face­book μια ποιητική συζήτηση κάτω από μια ανάρτηση με μια φωτογραφία της Κρήτης πάνω στην οποία ήταν γραμμένη η εξής μαντινιάδα:
«Ανάθεμά τη τη ρακή, ιντά ’ναι αυτό που κάνει
κι όταν την πίνω γίνεται το πάτωμα ταβάνι».
 Και η συζήτηση:
 Manos Calivas:
«Α δεν μπορείς να τηνε πιεις δεν φταίει το ρακάκι,
μον’ φταίει αυτός απού ξεχνά, να βάλει μεζεδάκι».
 Lazaros Antonou:
«Ανέ σε πιάνει η ρακή, μην αναθε­ματίζεις,
πιε γαλατάκι μπόλικο κι εμάς μη μας τα πρήζεις».
 Εγώ:
«Ανάθεμά τη τη ρακή, σαν είναι νερωμένη,
όποιος την πιει και δε μεθά, είντα καταλαβαίνει;»
 Lazaros Antonou:
«Άλλος τη πίνει μπόλικη και την καταλαβαίνει,
κι άλλος ρουφά σιγά- σιγά, σα να μεταλαβαίνει!»
 Εγώ:
«Άλλος την πίνει μπόλικη και πάλι δεν του φτά­νει,
μα ένα είναι σίγουρο, πως θα τονε ξεκάνει».

 Lazaros Antonou:
«Δε σε ξεκάνει η γνήσια, ας πιεις και μια ντενέκα,
τουλάχιστον πιο γρήγορα, απ’ ότι μια γυναίκα!»
 Εγώ:
«Γι’ αυτό δεν είμαι σίγουρος, γι’ αυτό δεν δοκιμάζω,
δυο καραφάκια τη φορά καθόλου δεν τ’ αλλάζω».
 Lazaros Antonou:
«Δυο καραφάκια τη φορά και με καλή παρέα
και τ’ άσχημα τα πράγματα, μου φαίνονται ωραία!»
 Εδώ σταματάω τη συζήτηση λέγοντας: «Συμφωνούμε απόλυτα».
 Παρεμπιπτόντως ο Λάζαρος Αντωνού έγραψε δυο θαυμάσια διηγήματα στον τόμο «Γεραπετρίτικη έκ­φραση 2009».

No comments:

Post a Comment