Η
ρακή
Πρόσφατα,
στις 16 Οκτωβρίου 2012, είχαμε στο facebook μια ποιητική συζήτηση κάτω από μια ανάρτηση με μια
φωτογραφία της Κρήτης πάνω στην οποία ήταν γραμμένη η εξής μαντινιάδα:
«Ανάθεμά τη τη
ρακή, ιντά ’ναι αυτό που κάνει
κι όταν την πίνω
γίνεται το πάτωμα ταβάνι».
Και
η συζήτηση:
Manos Calivas:
«Α δεν μπορείς
να τηνε πιεις δεν φταίει το ρακάκι,
μον’ φταίει
αυτός απού ξεχνά, να βάλει μεζεδάκι».
Lazaros Antonou:
«Ανέ σε πιάνει η
ρακή, μην αναθεματίζεις,
πιε γαλατάκι
μπόλικο κι εμάς μη μας τα πρήζεις».
Εγώ:
«Ανάθεμά τη τη
ρακή, σαν είναι νερωμένη,
όποιος την πιει
και δε μεθά, είντα καταλαβαίνει;»
Lazaros Antonou:
«Άλλος τη πίνει
μπόλικη και την καταλαβαίνει,
κι άλλος ρουφά
σιγά- σιγά, σα να μεταλαβαίνει!»
Εγώ:
«Άλλος την πίνει
μπόλικη και πάλι δεν του φτάνει,
μα ένα είναι
σίγουρο, πως θα τονε ξεκάνει».
Lazaros Antonou:
«Δε σε ξεκάνει η
γνήσια, ας πιεις και μια ντενέκα,
τουλάχιστον πιο
γρήγορα, απ’ ότι μια γυναίκα!»
Εγώ:
«Γι’ αυτό δεν
είμαι σίγουρος, γι’ αυτό δεν δοκιμάζω,
δυο καραφάκια τη
φορά καθόλου δεν τ’ αλλάζω».
Lazaros Antonou:
«Δυο καραφάκια
τη φορά και με καλή παρέα
και τ’ άσχημα τα
πράγματα, μου φαίνονται ωραία!»
Εδώ
σταματάω τη συζήτηση λέγοντας: «Συμφωνούμε απόλυτα».
Παρεμπιπτόντως
ο Λάζαρος Αντωνού έγραψε δυο θαυμάσια διηγήματα στον τόμο «Γεραπετρίτικη έκφραση
2009».
Posts
No comments:
Post a Comment