Luc Besson, Το πέμπτο στοιχείο (The fifth element, 1997)

 

Luc Besson, Το πέμπτο στοιχείο (The fifth element, 1997)

 

  Δεν μου αρέσουν οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας, αλλά μου μίλησε γι’ αυτήν ο φίλος μου ο Γιώργος Καρπούζας από τη Λέσχη Ανάγνωσης, ενώ στη συνέχεια ο γιος μου μού είπε ότι την είδε κάμποσες φορές. Είδα και τη βαθμολογία της στο IMDb, 7,6.

  Όμως έτσι κι αλλιώς θα την έβλεπα.

  Το πέμπτο στοιχείο είναι τελικά μια γυναίκα. Είναι απαραίτητη για να ενεργοποιηθούν τα υπόλοιπα τέσσερα στοιχεία, τα οποία θα εμποδίσουν το κακό να εξαφανίσει κάθε ζωή από τη γη.

  Βλέπουμε πάλι το μοτίβο του αποσυρμένου αστυνομικού που προσπαθούν να τον πείσουν να αναλάβει μια επικίνδυνη αποστολή. Αυτός είναι ο Bruce Willis. Εδώ η αποστολή αυτή είναι να σώσει τον κόσμο.

  Έχουμε και εδώ την καταδίωξη (ο Willis εργάζεται τώρα ως ταξιτζής), μόνο που τα αυτοκίνητα κινούνται τώρα εναέρια. Βρισκόμαστε 300 χρόνια μετά το 1914.

  Εντυπωσιακή ταινία για τους λάτρεις του είδους. Εμένα μου άρεσε για το romance ανάμεσα στον Willis και το Πέμπτο Στοιχείο, την όμορφη Milla Jovowich, και τα αρκετά κωμικά στοιχεία που υπήρχαν στην ταινία, κυρίως με τον Κρις Τάκερ ως άφυλο, εκκεντρικό τηλεπαρουσιαστή σούπερ σταρ.

Albert Serra, Πασιφίξιον (Pacifiction, 2022)

 

Albert Serra, Πασιφίξιον (Pacifiction, 2022)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους

  Παρότι κινηματογραφικός κριτικός, έχω δηλώσει επανειλημμένα ότι είμαι «Από τη μεριά του κοινού», για να παραφράσω τον Προυστ μια και μου αρέσουν οι παραφράσεις. Όμως όχι πάντα. 6,4 είναι η βαθμολογία της ταινίας στο IMDb, εγώ έβαλα 8.

  Έξυπνα δεν μεταφράστηκε ο γαλλικός τίτλος, που σημαίνει περίπου «μια μυθοπλασία (fiction) η πλοκή της οποίας διαδραματίζεται στον Ειρηνικό (Pacific).

  Την ταινία την αντιμετώπισα με επιφύλαξη όταν διάβασα ότι πρόκειται για «ένα υπνωτιστικό θρίλερ μινιμαλιστικής πλοκής και νωχελικών, υποβλητικών ρυθμών με πολιτικές προεκτάσεις». Και δεν είχα δει καν την βαθμολογία της στο IMDb, τώρα την είδα. Όμως η ταινία με ενθουσίασε όταν την είδα.

  Τα θρίλερ δεν είναι της αρεσκείας μου, όμως οι «νωχελικοί ρυθμοί», που σημαίνει μεγάλης διάρκειας πλάνα, μου αρέσουν γιατί δεν με κουράζουν. Τα συναντάμε συνήθως στους μεγάλους σκηνοθέτες και όχι στις αμερικανιές.

  Η πλοκή διαδραματίζεται στην Γαλλική Πολυνησία.

  Ευκαιρία να μάθουμε και λίγη γεωγραφία.

  Πρόκειται για ένα σύμπλεγμα 118 νησιών που βρίσκεται στο νότιο Ειρηνικό, μεταξύ Αυστραλίας και Λατινικής Αμερικής. Γαλλική κτήση παλιά, έχει από το 2004 περιορισμένη διοικητική αυτονομία. Οι κάτοικοί της είναι λιγότεροι από 300.000.

  Πού βρίσκεται το θρίλερ;

  Εμφανίζεται ένα υποβρύχιο. Υπάρχουν φήμες ότι πρόκειται να ξαναρχίσουν πυρηνικές δοκιμές. Οι κάτοικοι ετοιμάζονται να κάνουν διαδηλώσεις. Ο ύπατος αρμοστής δεν τις πιστεύει, όμως αργότερα τις επιβεβαιώνει.

  Ποια είναι η αντίδρασή του;

  Ένας μονόλογος για το συναίσθημα και τη λογική. Είναι ολοφάνερο ότι μέσα του παλεύει η λογική του ως αρμοστή και το συναίσθημά του ως άνθρωπος. Θα κερδίσει το συναίσθημα.

  Αργότερα θα ακούσουμε έναν άλλο μονόλογο, «θάψιμο» των πολιτικών.

  Εξωτική χώρα η Πολυνησία, οι εικόνες της φύσης είναι πανέμορφες, και θα μας δείξει αρκετές ο Σέρα.

  Η ποιητικότητα μιας ταινίας την κάνει συχνά να ξεφεύγει από τα πλαίσια της πλοκής. Εντυπωσιακό το επεισόδιο με πλοία που βρίσκονται σε μια θάλασσα με τεράστια κύματα, μεγάλης διάρκειας, όπως μεγάλης διάρκειας είναι και ο χορός-μίμηση μιας κοκορομαχίας.

  Σε όποιο φεστιβάλ και αν προβλήθηκε η ταινία, το σενάριο μόνο σε ένα προκρίθηκε, χωρίς να βραβευτεί βέβαια.

  Το θεωρώ εξαιρετικό για το εντυπωσιακό του τέλος.

  Το οποίο βέβαια δεν θα αποκαλύψω.

Billy Wilder, Η λεωφόρος της Δύσης (Sunset boulevard, 1950)

 

Billy Wilder, Η λεωφόρος της Δύσης (Sunset boulevard, 1950)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους

  Κεντρικά πρόσωπα της ταινίας είναι η Norma (Gloria Swanson) και ο Joe (William Holden).

  H Νόρμα είναι μια τραγική φιγούρα. Μεγάλη σταρ του βωβού κινηματογράφου, έδυσε το άστρο της με την εμφάνιση του βωβού. Αυτό την έριξε σε κατάθλιψη.

  Ο Joe παράτησε τη δουλειά του σε μια εφημερίδα για να δουλέψει στο Χόλυγουντ σαν σεναριογράφος. Μόλις που κατάφερε να γυριστούν δυο σενάριά του. Είναι βυθισμένος στα χρέη.

  Η μοίρα τον οδηγεί στην Νόρμα, που θα αρχίσει να αναπτύσσει αισθήματα για αυτόν. Όμως αυτά τα αισθήματα είναι καταδικασμένα στη ματαίωση, καθώς ο Joe ξεκινάει μια σχέση με μια φιλόδοξη κοπέλα που είδε τα όνειρά της να γίνει μεγάλη ηθοποιός να διαλύονται, και αρκέστηκε στο να διαβάζει και να εγκρίνει ή να απορρίπτει σενάρια.

  Η ματαίωση είναι το κύριο θέμα της ταινίας, που φαίνεται με τον πιο δραματικό τρόπο στο πρόσωπο της Νόρμας. Η ψυχολογική της διαταραχή την έχει κάνει να χάσει κάθε αίσθηση της πραγματικότητας. Έχει γράψει ένα σενάριο, στα καλούπια του βωβού, και ο Joe καλείται να γράψει διαλόγους. Θα ακριβοπληρωθεί για αυτή τη δουλειά.

  Τα ψυχολογικά προβλήματα που περνάει πιθανόν τα περνάει μια μεγάλη μερίδα ηθοποιών όταν, από εκεί που μεσουρανούσαν, βλέπουν να σβήνει το αστέρι τους. Όμως στην περίπτωσή της φαίνονται ολότελα παρατραβηγμένα. Το τέλος ιδιαίτερα, που μου θύμισε το «Λεωφορείο ο πόθος».

  Ο Wilder δεν με κατάφερε να νιώσω τον οίκτο, ή καλύτερα τον αριστοτελικά έλεο, που πιθανόν ήθελε να νιώσω γι’ αυτήν. Εγκατέλειψε τρεις συζύγους, και τώρα είναι απελπισμένη από την εγκατάλειψη του Joe. Μάλιστα ο πρώτος της σύζυγος την υπηρετεί ως μπάτλερ.

  Εξαιρετική στο ρόλο της η Gloria Swanson, δικαίως  τιμήθηκε με τη χρυσή σφαίρα.

  Πολυβραβευμένη ταινία, τιμήθηκε με όσκαρ και για το σενάριο. Το λέω αυτό, γιατί πολλές φορές έχω γράψει ότι το σενάριο θεωρείται υποτιμημένο σε σχέση με τη σκηνοθεσία, η οποία εδώ δεν πήρε όσκαρ.

  Νόμιζα ότι η Yasmina Handra ήταν η πρώτη που βάζει έναν νεκρό να αφηγείται στο μυθιστόρημά της «Τρομοκρατικό κτύπημα» αλλά βλέπω προηγείται ο Billy Wilder.

 8,4 είναι η βαθμολογία της στο IMDb, την οποία προσυπογράφω. Σας συνιστώ να τη δείτε.