Veit Helmer, Tuvalu (1999)

Veit Helmer, Tuvalu (1999)

 

  Το «Τουβαλού» είναι ένα από τα νησιά της Πολυνησίας. Για εκεί θα βάλουν πλώρη με το καράβι τους το ευτυχισμένο ζευγάρι, στο happy end της ταινίας.

  Η οποία, διαβάζω στην βικιπαίδεια, είναι πειραματική. Τώρα το πειραματική μου φαίνεται ότι καλύπτει μια ευρεία γκάμα ταινιών που δεν είναι απ’ αυτές που θα πάει να δει ένας οικογενειάρχης με την οικογένειά του, αλλά και εκείνος που θέλει να περάσει δυο ευχάριστες ώρες, έστω μιάμιση, στον κινηματογράφο.

  Η ταινία είναι σαν βουβός κινηματογράφος, με στοιχεία παντομίμας, χωρίς μεσότιτλους, όμως όχι άηχη, υπάρχει soundtrack. Ακούμε κάποιες λέξεις ευρωπαϊκών γλωσσών, αλλά και φράσεις. Θυμάμαι το идиот και το Achtung.

  Η βικιπαίδεια την εντάσσει στην παράδοση του γερμανικού εξπρεσιονισμού, εγώ όμως βλέπω και αρκετά φουτουριστικά σκηνικά.

  Η ταινία είναι και κωμωδία, γι’ αυτό θα δούμε και αρκετές κωμικές σκηνές. Μπορεί ένας τυφλός να επιδιορθώνει μια μηχανή;

  Σε μια κωμωδία όλα επιτρέπονται.

  Πώς δηλαδή μια μαϊμού μπορεί να μπει μέσα σε ένα τανκ και να πολυβολεί;

  Κεντρικά πρόσωπα είναι ο Άντον και η Εύα. Ο Άντον δουλεύει στην οικογενειακή επιχείρηση, τα λουτρά. Το κτίριο έχει προβλήματα, και τα περισσότερα επεισόδια έχουν να κάνουν με αυτά τα προβλήματα. Είναι ερωτευμένος επίσης με την Εύα. Αυτή ανταποκρίνεται αμέσως, όμως θα περάσει αρκετός χρόνος μέχρι να φύγουν με το καράβι. Όταν κάποιος με μια μπουλντόζα τους γκρεμίζει τα λουτρά, δεν έχουν άλλη επιλογή. Εξάλλου ο μπαμπάς (ο τυφλός) έχει πεθάνει.

  Τα πλάνα της ταινίας είναι σε ασπρόμαυρο, σε σέπια, και προς το τέλος σε ένα πρασινωπό χρώμα λειχήνας που δεν ξέρω πώς λέγεται, αλλά είδαμε ότι το χρησιμοποιεί πολύ ο Αλεξάντρ Σοκούροφ.

  Εξαιρετική η Chulpan Khamatova με το παιδικό, τσαχπίνικο προσωπάκι. Την απολαύσαμε πρόσφατα στο «Λούνα Πάπα» (1999) του Μπαχτιάρ Χουντοζναζάρωφ, όμως την είχα γνωρίσει πιο πριν στο ρόλο της Λάρας, σε μια τηλεοπτική μεταφορά του «Δόκτωρ Ζιβάγκο». Έχω να δω ακόμη κάποιες ταινίες της με υψηλή βαθμολογία. Όσο για τον Denis Lavant, αυτός ξεπηδάει ατόφιος από την κωμωδία (Πράγματι, αυτό διαβάζω τώρα στην βικιπαίδεια, υπήρξε και μαθητής του Μαρσέλ Μαρσώ στην παντομίμα. Τον είχαμε δει και στους «Εραστές της Νέας Γέφυρας», με τη Ζυλιέτ Μπινός).

  Δεν ξέρω αν επανέλαβε το πείραμα με άλλη ταινία ο Χέλμερ. Ο Μελ Μπρουκς γύρισε μόνο μια «βουβή» ταινία, το «Silent movie». Την παράδοση του βωβού όμως την κράτησαν σε όλες τους τις ταινίες ο Ζακ Τατί και ο Ελία Σουλεϊμάν. 

Τελικά πολυτάλαντη η Τσουλπάν Χαμάτοβα. Δείτε την στο youtube 

Τελικά και το "The bra" (2020), ίδιος σκηνοθέτης, ίδιο το βασικό cast, βουβή είναι. Θα τη δω απόψε. 

 

 

 

Klaus Mitchell, Vegan 2018 (2019)

Klaus Mitchell,  Vegan 2018 (2019)

 

  Το ντοκιμαντέρ αυτό, στο οποίο εμφανίζεται και ο Ali Tabrizi (ο λόγος για τον οποίο το είδαμε), αναφέρεται στη χορτοφαγία.

  Ξέρω άτομα που είναι χορτοφάγα, με το σκεπτικό ότι τα ζώα υποφέρουν πριν καταλήξουν στο τραπέζι μας. Εδώ ακούω ότι η διατροφή των ζώων αυτών, επί πλέον, δημιουργεί πάρα πολλά απόβλητα και ρύπους που επιβαρύνουν τον πλανήτη μας.

  Και όχι μόνο.

  Καίνε τον Αμαζόνιο, αυτόν τον μεγάλο πνεύμονα της γης, για να απελευθερώσουν εκτάσεις για εκτροφή ζώων.

  Έχω τις ενστάσεις μου για τη χορτοφαγία. Έχει γίνει και αυτή μια θρησκεία, με τους οπαδούς της όλο να αυξάνονται. Στο άλλο άκρο, το κίνημα της ωμοφαγίας, που βέβαια συμπεριλαμβάνει και το κρέας.

  Για το δεύτερο, η αντίρρησή μου είναι ότι η ωμοφαγία δεν είναι ό,τι πιο υγιεινό για το στομάχι. Τρώμε σαλάτες, αλλά θα μπορούσαμε να φάμε ωμά όσπρια; Ίσως, αν τα βάλουμε στο νερό να παλύνουν. Οι ωμοφάγοι θα μας πουν.

  Για το πρώτο, το κρέας προσφέρει απαραίτητα θρεπτικά συστατικά. Για μένα το μοσχαρίσιο κρέας, και μάλιστα το συκώτι, είναι μονόδρομος για την αναιμία μου, και φυσικά για την βιταμίνη B που είναι θεραπευτική για τα προβλήματα δισκοπάθειας που έχω. Βέβαια θα έπρεπε να ληφθούν νομοθετικά μέτρα για τις συνθήκες διαβίωσης των ζώων. Πιθανόν να υπάρχουν αλλά δεν εφαρμόζονται καθώς στόχος είναι πάντα το μικρότερο κόστος. Θυμάμαι πόσο με σόκαρε όταν είδα στο αμπάρι ενός πλοίου στοιβαγμένα μέσα σε τελάρα, κολλητά κολλητά, μικρά κοτοπουλάκια, νεοσσοί, που κακάριζαν απελπισμένα.

  Το ότι η κατάχρηση κρέατος είναι βλαβερή για την υγεία το ξέρω εδώ και χρόνια. Έχω αναφερθεί σ’ αυτήν στο βιβλίο μου «Περιβάλλον, διατροφή και ποιότητα ζωής». Εγώ το έχω περιορίσει στο ελάχιστο. Σπάνια να φάω ένα χοιρινό πιττόγυρο, όπως και κοτόπουλο. Μια ή δυο φορές την εβδομάδα που θα φάω κρέας, αυτό θα είναι μοσχαρίσιο.

  Παν μέτρον άριστον έλεγαν οι πρόγονοί μας.

  Έχω και άλλες ενστάσεις.

  Τα μικρά πλάνα του ντοκιμαντέρ που διαδέχονταν με ταχύτητα το ένα το άλλο με κούραζαν αφάνταστα. Ήταν στη λογική της διαφήμισης, όπου και εδώ βλέπουμε τα πλάνα να διαδέχονται με μεγάλη ταχύτητα το ένα το άλλο.

  Αν θέλετε να δείτε το ντοκιμαντέρ αυτό, υπάρχει στο youtube με αγγλικούς υπότιτλους.