Christopher Nolan, Tenet (2020) Από την Πέμπτη που μας πέρασε στους κινηματογράφους

Christopher Nolan, Tenet (2020)

 

  Από την Πέμπτη που μας πέρασε στους κινηματογράφους

  Θα το γράψω ακόμη μια φορά, έχω ειδολογικές προτιμήσεις. Πρώτα μ’ αρέσουν οι κοινωνικές ταινίες (drama) και μετά οι κωμωδίες. Μ’ αρέσουν επίσης οι πολεμικές ταινίες. Καθώς οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας δεν μου αρέσουν, το «Tenet» δεν υπήρχε περίπτωση να το δω στη δημοσιογραφική προβολή. Ένας λόγος παραπάνω είναι ότι  πρόσφατα είδα το «Inception» του Νόλαν που παιζόταν σε επανέκδοση, και η υπόθεσή του μου φάνηκε αρκετά μπερδεμένη. Φαντάστηκα ότι ίδια μπερδεμένη υπόθεση θα έχει και το «Tenet». Και ένας ακόμη λόγος: Ο φίλος μου ο Νίκος ο Παναγιώτου, ο φαρμακοποιός, με προειδοποίησε: μακριά από κλειστούς χώρους, μόνο σε θερινούς κινηματογράφους.

  Μέχρι να κάνω το εμβόλιο.   

  Διάβασα σήμερα στο facebook ότι παίζεται στη γειτονιά μου, στο cine Γαλάτσι, στο Άλσος Βεΐκου, και αποφάσισα να πάω να το δω. Με γεμίζει με αναμνήσεις καθώς περνούσα δίπλα του από και προς το κολυμβητήριο, μέχρι ακριβώς πριν δέκα χρόνια. Μετά πήγαινα στο κλειστό της Γκράβας. Όμως πήγαινα κατά διαστήματα με τον συγχωρεμένο το φίλο μου το Γιώργο στην καφετέρια που βρίσκεται ακριβώς πάνω από το κολυμβητήριο.

  Ευτυχώς ήταν πιο στρωτή η υπόθεση αυτής της ταινίας. Ευτυχώς.

  Μαθητής είχα διαβάσει σε κλασικά εικονογραφημένα το βιβλίο του Ουέλς «Η μηχανή που τρέχει μέσα στο χρόνο». Εδώ ταξιδεύουν μέσα στο χρόνο τόσο οι άνθρωπο όσο και το περιβάλλον, και μάλιστα όχι υποχρεωτικά σε παράλληλες πορείες καθώς το ταξίδι αυτό δεν είναι μόνο προς το μέλλον, αλλά και προς το παρελθόν.

  Ο ήρωας έχει μια αποστολή: να σώσει τον κόσμο από τον κακό. Έχει μαζί του και ένα βοηθό. Θα εμφανιστεί και ένας άλλος, η γυναίκα του κακού. Δεν γίνεται να υπάρχει ταινία χωρίς γυναίκα, θα ήταν σκέτη αποτυχία.

  Δεν χρειάζεται να μπούμε σε λεπτομέρειες για την πλοκή, τη γράφει εξάλλου η βικιπαίδεια.

  Το περιβάλλον του σινεμά μου θύμισε το περιβάλλον του σινε-Αστέρια, του θερινού κινηματογράφου του χωριού μου. Πίσω και δίπλα από την οθόνη πανύψηλα δένδρα, ενώ στον ουρανό βάδιζε αργά αργά ένα σχεδόν ολόγιομο φεγγάρι. Δίπλα του η πούλια, και παραδίπλα άλλα αστέρια. Είχα να δω φεγγάρι και αστέρια από πέρυσι το Νοέμβρη που ήμουν στην Κρήτη.

  Όχι, δεν μετάνιωσα καθόλου που είδα την ταινία.

 

 

Ghorban Mohammadpour, Mother tongue (2012)

Ghorban Mohammadpour, Mother tongue (2012)

 

  Πιο ευφάνταστη κωμωδία δεν θα μπορούσα να φανταστώ.

  Η «Μητρική γλώσσα» του Γκορμπάν Μοχαμαντπούρ είναι μια «Βαβυλωνία», όμως μεταφερμένη σχεδόν δυο αιώνες μετά από εκείνη του Βυζάντιου, και είναι εντελώς σουρεαλιστική, σε αντίθεση με τη δική του.

  Ο πατέρας αρνείται να δώσει το μερίδιό της στη γυναίκα του. Εδώ και έξι μήνες ζουν χωριστά. Tον απειλεί. Ο γιος θέλει τη διεύθυνση του εστιατορίου το οποίο ο πατέρας του σκοπεύει να πουλήσει και να το σκάσει με την γκόμενα.

  Αστειεύεται που θα του τη δώσει;

  Αυτός, απηυδισμένος, θέλει να φύγει για την Αυστραλία, του ζητάει το διαβατήριό του. Η αρραβωνιαστικιά του, μουγκή, αρνείται να τον ακολουθήσει, αν και τον αγαπάει πολύ, όπως την αγαπάει και εκείνος.

  Σε μια οικογενειακή συγκέντρωση τσακώνονται άγρια. Το αποτέλεσμα;

  Η γυναίκα του αρχίζει να μιλάει ισπανικά. Δεν καταλαβαίνουν τι λέει. Ο άντρας της τη ρωτάει έκπληκτος, αλλά στα αραβικά. Όσο για το γιο, αν δεν είχα δει πριν τρεις μέρες το «Awaara» και το «Mother India» θα αναρωτιόμουν τι γλώσσα μιλάει. Αργότερα η αδελφή του καταλαβαίνει, βλέποντάς τον να σταματάει το ζάπιν σε ένα ινδικό κανάλι.

  Τα κωμικά επεισόδια στην ταινία προέρχονται από αυτή την κατάσταση ασυνεννοησίας. Προσλαμβάνουν δασκάλες για να τους μάθουν τα ιρανικά, που εκτελούν και χρέη, όταν βρίσκονται εκεί, διερμηνέα. Έτσι καταφέρνουν κάπως να συνεννοηθούν.

  Όμως με τους άλλους; Με το προσωπικό του εστιατορίου; Εκείνον στον οποίο θα του το πουλούσε; Τους μέλλοντες συμπεθέρους, γονείς της αρραβωνιαστικιάς του γιου του που ήλθαν επί τούτοις από τον Καναδά για να γνωρίσουν τα πεθερικά;

  Βέβαια στο τέλος, όπως σε όλες τις κωμωδίες, θα έχουμε happy end.

  Απολαυστικότατη ταινία, πολύ μου άρεσε.

  Αναρωτιέμαι αν η κοπέλα ήταν όντως μουγκή, όμως οι πληροφορίες που μας δίνει το IMDb είναι πενιχρές. Μάλιστα μας ζητάει του add a plot. 

  Έγραψα την πλοκή, δεν ξέρω αν τελικά την αναρτήσουν.

  Έχω γράψει και για την ταινία του «Salam Mumbai».