Ανακοίνωση

Σταματώ την απεργία στο blog μου για να ανταποκριθώ στο ευγενικό κάλεσμα της φίλης μου της Ελένης, για ανάρτηση μιας ανακοίνωσης.

Στα 200 χρόνια Βυρωνικής ποίησης και στο έτος Σολωμού είναι αφιερωμένη η εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 23/05/2007 στο Κέντρο Ιστορίας Θεσσαλονίκης, (Ιπποδρομίου 3) 8.30 με τίτλο "Λευτεριά για Λίγο πάψε..." Χαιρετίζουν Αλ Δαφνομίλης Μπ. Μπαρμπουνάκης. Μιλούν Π. Τριγάζης, ΓΓ του συλλόγου Μπάιρον για τον Φιλελληνισμό κ τον Πολιτισμό και Τριαντ. Κωτόπουλος, συνεργάτης ΑΠΘ, Ελένη Κάππα-Καρασαββίδου.

Να γίνω πιο συγκεκριμένος για την απεργία μου. Κάνω απεργία γιατί μου γίνεται ΕΔΕ, κατηγορούμενος "για αδικήματα τελούμενα δια του ηλεκτρονικού τύπου'. Πρόκειται για τα σόκιν ανέκδοτα που μου έστειλε η Έρη, για το post με τα στιχάκια για τον Βαρθολομαίο με τα δυο σχετικά σκίτσα που μου έστειλαν διάφοροι,με email και sms, και για μια γυμνόστηθη με την οποία εικονογραφούσα ένα ανέκδοτο, σκοπεύοντας να παραπέμψω σε αυτό με link σε εισήγησή μου σε συνέδριο που έγινε το φθινόπωρο στο Βόλο, με θέμα "Λαϊκά στιχουργήματα και ανέκδοτα", όπου αναφερόμουν στις νέες δυνατότητες του διαδικτύου, περιμένοντας να προσφέρουν στα blogs και τη δυνατότητα ανάρτησης pps. Φυσικά έσβησα τα σχετικά posts εφόσον η υπηρεσία τα θεωρεί επιλήψιμα, παρόλο που δεν τα διώκει ο ποινικός κώδικας όπως μου εξήγησε ο δικηγόρος μου, και όπως μπορούσα να φανταστώ κι εγώ, και από όλες τις περιπτώσεις που αναφέρει το άρθρο 133 του δημισιοϋπαλληλικου κώδικα με το οποίο εγκαλούμαι μόνο η περίπτωση αυτή θα μπορούσε να με αφορά. Φυσικά μου είναι δύσκολο να φανταστώ δικαστήριο να με καταδικάσει για τις παραπάνω αναρτήσεις. Αυτά, για τους φίλους bloggers που αναρωτιούνται.

Έχω χάσει το κέφι μου για σχόλια, νιώθοντας να μου την έχουν στημένη. Σήμερα τα σόκιν, αύριο δεν ξέρω τι. Προς το παρόν θα περιορίζομαι σε προδημοσιεύσεις. Επί τη ευκαιρία θα παραπέμψω και στη δημοσίευση που έγινε στο Έθνος, όπου η φίλη η Ελένη Γκίκα παρουσιάζει τα πιο ενδιαφέροντα blogs, με τη δική της εισαγωγή και το δικό μου κείμενο, γραμμένο με την ευφορία για τα κολακευτικά σχόλια που άκουγα για το blog μου, χωρίς να ξέρω τι με περίμενε.

Και το δικό μου κείμενο
Οι τρέχουσες προδημοσιεύσεις μου για βιβλία της Πέρσας Κουμούτση, Κατερίνας Αγγελάκη Ρουκ, Γρηγορίας Πούλιου, Ελένης Καρασαββίδου και Ελένης Στασινού βρίσκονται στην ιστοσελίδα μου της Otenet. http://users.otenet.gr/~hdermi
Για όλες τις επόμενες προδημοσιεύσεις μου μπορείτε να επισκέπτεστε αυτή την ιστοσελίδα, από το blog μου δεν θα ξαναπαραπέμψω, μέχρι να δω τι θα κάνω με αυτό, αν θα είναι απλώς μια συνέχιση της απεργίας ή αν θα το εγκαταλείψω οριστικά. Έχω σχεδόν έτοιμες για ανάρτηση βιβλιοκριτικές για τον Ανδρέα Μήτσου, την Ελένη Γκίκα, τη Λαμπρίνα Μαραγκού, τον Δημήτρη Βαρβαρήγο και τη Γιασμίνα Χαντρά.

Τι σύμπτωση!!!

Το Ελληνικό Τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας ζήτησε από τους bloggers, σήμερα, 3 Μαϊου, που είναι Παγκόσμια Ημέρα Ελευθεροτυπίας, να αναρτήσουμε το παρακάτω κείμενο. Σήμερα έμαθα ότι με αφορά προσωπικά. Οι φίλοι bloggers θα δουν το blog μου κλαδεμένο.

κλειστόν λόγω αυστηρής λογοκρισίας

Φαντάσου ότι είσαι ένας νέος 25 χρονών που μένεις σε μια χώρα, η οποία συστηματικά καταπιέζει την ελευθερία της έκφρασης. Οι περισσότερες ιστοσελιδες με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα “μπλοκάρονται” από ένα εθνικό φίλτρο και δεν εμφανίζονται ποτέ στην οθόνή σου. Θέλεις να επικοινωνείς με ανθρώπους από όλο τον κόσμο κι έτσι χρησιμοποιείς το PalTalk, ένα chat room που αν και η έδρα του είναι στην Νεά Υόρκη αλλά πολλοί χρήστες του μιλάνε τη γλώσσα σου. Στην ουσία είναι το παράθυρο του απομονωμένου κόσμου σου.
Μια μέρα που έχετε μαζευτεί στο σπίτι σου με φίλους και μιλάτε με άλλους χρήστες στο chat room, εισβάλλουν ξαφνικά στις τρεις το πρωί 50 αστυνομικοί, σας χτυπάνε και σε φυλακίζουν σε πλήρη απομόνωση για 9 ολόκληρους μήνες χωρίς ποτέ να σου απαγγελθούν κατηγορίες.
Περνάνε αυτοί οι μήνες και αφήνεσαι «ελεύθερος». Δε φοβάσαι να κατακρίνεις δημόσια την κυβέρνηση και υποστηρίζεις την αναγκαιότητα ειρηνικής αλλαγής της πολιτικής κατάστασης (στη χώρα σου είναι νόμιμο μόνο ένα πολιτικό κόμμα). Περίπου έξι βδομάδες μετά όμως, εκεί που κάθεσαι σε ίντερνετ-καφέ παρέα με τον αδερφό σου και διαβάζεις τα email σου και ειδησεογραφικά sites, σε πλησιάζουν άντρες της Ασφάλειας, σου φοράνε χειροπέδες και σε αναγκάζουν να τους οδηγήσεις σπίτι σου, όπου βρίσκουν και κατάσχουν, μία κάμερα, ένα κασετόφωνο, 2 CD και ένα βιβλίο που για κακή σου τύχη είναι απαγορευμένο επειδή υποστηρίζει την αναγκαιότητα δημοψηφίσματος για πολυκομματισμό στη χώρα.

Αν σε έλεγαν Truong Quoc Tuan και έμενες στο Βιετνάμ, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά;

Θα ήσουν σε ένα κελί σε πλήρη απομόνωση χωρίς καμιά επαφή με δικηγόρους ή συγγενικά πρόσωπα. Θα σε κατηγορούσαν για προπαγάνδα εναντίον του κράτους και θα αναρωτιόσουν, στα αλήθεια για ποιο λόγο και για πόσα κλικ του ποντικιού σου αντιμετωπίζεις 20 χρόνια κάθειρξη…

Ή φαντάσου να δουλεύεις ως δημοσιογράφος σε κινέζικη εφημερίδα.
Τις παραμονές της 15ης επετείου από τη σφαγή στην πλατεία Τιενανμέν, σε συνάντηση του προσωπικού της εφημερίδας, σάς δείχνουν ένα μέμο από το Κεντρικό Τμήμα Προπαγάνδας για το πώς θα πρέπει να καλύψετε τις επετειακές εκδηλώσεις. Σε αυτό δίνονται οδηγίες στους εργαζόμενους στα ΜΜΕ να «κατευθύνουν σωστά την κοινή γνώμη», να «μην δημοσιεύουν ποτέ απόψεις που δεν είναι σύμφωνες με την επίσημη πολιτική» και να καταδίδουν στις αρχές τυχόν υποψίες που έχουν για συναδέλφους τους που επικοινωνούν με δημοκρατικά στοιχεία στο εξωτερικό.
Εσύ κρατάς σημειώσεις από αυτό το μέμο και το στέλνεις με email από τον προσωπικό σου yahoo! λογαριασμό σε κάποιον γνωστό σου στην Αμερική που διαχειρίζεται ένα πολύ γνωστό κινέζικο website, το Δημοκρατικό Φόρουμ. Το email δημοσιεύεται την ίδια μέρα με το ψευδώνυμο “198964” στα ανεξάρτητα κινεζόφωνα websites του εξωτερικού που έτσι κι αλλιώς είναι απαγορευμένα στη χώρα.
Σε συλλαμβάνουν μερικούς μήνες αργότερα. Η εταιρία Yahoo! θα έχει πολύ απλά δώσει τα στοιχεία του λογαριασμού της ηλεκτρονικής σου διεύθυνσης και την ακριβή τοποθεσία από την οποία στάλθηκε το επίμαχο email.

Αν το όνομά σου ήταν Shi Tao και έμενες στην Κίνα, τι νομίζεις ότι θα συνέβαινε μετά;

Θα καταδικαζόσουν με την κατηγορία της προδοσίας κρατικών μυστικών σε 10ετή κάθειρξη. Η γυναίκα σου θα ανακρινόταν καθημερινά από τις αρχές και η δουλειά θα της πίεζε να σε χωρίσει, πράγμα που τελικά θα έκανε. Θα είχες ελάχιστη επαφή με την οικογένειά σου. Θα μεταφερόσουν σε φυλακές υψίστης ασφάλειας και θα σου απαγόρευαν γράφεις ή να διαβάζεις. Η Επιτροπή Προστασίας Δημοσιογράφων θα σου απένειμε το Διεθνές Βραβείο Τύπου για την Ελευθερία, το οποίο φυσικά δε θα μπορούσες να παραλάβεις.

Φαντάσου να μπορούσες να απελευθερώσεις τον Truong Quoc Tuan και τον Shi Tao. Μπορείς!
Μπες στο www.amnesty.org.gr και πάρε μέρος στην εκστρατεία της Διεθνούς Αμνηστίας για την ελευθερία της έκφρασης στο ίντερνετ!