Γιώργος Τζαβέλας, Χειροκροτήματα (1944)

Γιώργος Τζαβέλας, Χειροκροτήματα (1944)

 

  Να και μια παλιά ταινία που την είχα ξαναδεί. Συγκεκριμένα την είδα στο σινε-Αστέρια, τον θερινό κινηματογράφο του χωριού μου, λίγο πριν το 1970.

  Δεν μου άρεσε.

  Τώρα που την ξαναείδα κατάλαβα γιατί δεν μου άρεσε. Ήταν κι αυτή γεμάτη τραγούδια μιας παλιάς εποχής, που μπορεί βέβαια να συγκινούσαν τότε, όμως εμένα δεν μου άρεσαν καθόλου.

  Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Αττίκ στο ρόλο του Άλφα, και περιέχει πολλά βιογραφικά στοιχεία από τη ζωή του.

  Το μοτίβο της ταινίας εδώ είναι ο μύθος του Πυγμαλίωνα, του γλύπτη που ερωτεύτηκε το δημιούργημά του. Γίνεται αναφορά σ’ αυτόν στην ταινία, μη τυχόν και μας ξεφύγει η ομοιότητα.

  Πάνω σ’ αυτό το μύθο έχει γυριστεί και το «Ωραία μου κυρία», όπου εδώ δεν υπάρχει γλύπτης αλλά ένας άνδρας που ένα ακαλλιέργητο κορίτσι το κάνει «ωραία κυρία». Και βέβαια την ερωτεύεται. Νομίζω γυρίστηκαν κάνα δυο ταινίες ακόμη πάνω στο ίδιο μοτίβο.

  Ο Αττίκ αναδεικνύει σε πρώτη τραγουδίστρια μια κοπέλα που διαπίστωσε ότι τραγουδούσε ωραία. Παρά τα εξήντα του χρόνια την ερωτεύτηκε. Όμως τι πιθανότητες είχε; Ήταν δυνατόν να συναγωνιστεί τον Δημήτρη Χορν; Αυτή βέβαια τον βλέπει σαν πατέρα, χρωστώντας του μεγάλη ευγνωμοσύνη. 

  Βρισκόταν ήδη στη δύση της καριέρας του όταν τη γνώρισε, δεν μπορεί να κλείσει αίθουσα, ένας παλιός αιθουσάρχης παρά την εκτίμηση που του έχει δεν ρισκάρει. Πουλάει το σπίτι του για να καταφέρει να την αναδείξει.

  Όταν αποκαλύπτει τα αισθήματά του, η κοπέλα έντρομη το βάζει στα πόδια, μαζί με τον Δημήτρη Χορν με τον οποίο τώρα είναι ζευγάρι. Με αναγνωρισμένο το ταλέντο της δεν θα δυσκολευτεί να κάνει καριέρα, ενώ το αστέρι του Αττίκ δύει όλο και περισσότερο. Παίζει πια για το μεροκάματο σε ταβέρνες.

  Κάποτε θα πάει να τη δει στο θέατρο όπου τραγουδάει. Αυτή θα τον αναγνωρίσει, θα μιλήσει στο κοινό για την ευγνωμοσύνη που τρέφει απέναντί του και θα τον καλέσει να τη συνοδεύσει παίζοντας στο πιάνο.

  Καταχειροκροτούνται, όμως η καρδιά του δεν θα αντέξει από τη συγκίνηση, το ξέραμε ήδη ότι είχε πρόβλημα. Θα αφήσει την τελευταία του πνοή πάνω στη σκηνή.

  Μου έκανε εντύπωση η πολύ ωραία ερμηνεία του Αττίκ, παρόλο που ήταν η μοναδική κινηματογραφική του εμφάνιση, αν και αυτό ίσως οφείλεται στο ότι έπαιζε κατά κάποιο τρόπο τον εαυτό του, που και η δική του καριέρα βρισκόταν στη δύση της. Μετά από ένα επεισόδιο που είχε με ένα γερμανό στρατιώτη (τον κτύπησε καθώς πήγαινε με το ποδήλατο) έπεσε σε κατάθλιψη. Ο θάνατός από υπερβολική δόση ναρκωτικών πιθανολογείται ότι ήταν αυτοκτονία.