Book review, movie criticism

Thursday, August 6, 2020

Leos Carax, Οι εραστές της γέφυρας (Les Amants du Pont-Neuf, 1991)

Leos Carax, Οι εραστές της γέφυρας (Les Amants du Pont-Neuf, 1991)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους, σε επανέκδοση.

  Σε αντίθεση με τους άστεγους στην ταινία του Sayyed Reza Mir Karimi «Κάτω από το φεγγαρόφωτο» που ζουν κάτω από τη γέφυρα και είναι κάμποσοι, εδώ ζουν πάνω από τη γέφυρα και είναι μόλις τρεις. Οι δυο θα γίνουν ζευγάρι.

  Ο νεαρός είναι αλκοολικός. Η κοπέλα (Ζιλιέτ Μπινός) τυφλώνεται σιγά σιγά. Απελπισμένη, παρατάει το σπίτι της και γυρνάει στους δρόμους. Θα την περιμαζέψει ο νεαρός.

  Είναι ζωγράφος, του έχει φτιάξει το πορτραίτο του.

  Και ο τρίτος;

  Είναι ένας ηλικιωμένος που η ζωή τού κατάφερε πολλά κτυπήματα. Δίνει στον νεαρό αμπούλες με υπνωτικό, αλλιώς δεν μπορεί να κοιμηθεί.

  Και πάλι θα μιλήσω για τις αφηγηματικές αναμονές.

  Η ταινία χαρακτηρίζεται από το IMDb (7,6 η βαθμολογία της) ως romance, drama. Οι περισσότερες ταινίες εμπεριέχουν το romance, όμως πάρα πολλές απ’ αυτές ως δεύτερο, αν όχι πρώτο, χαρακτηρισμό, έχουν το comedy. Το drama μου δημιουργεί την αφηγηματική αναμονή του unhappy end. Όμως εγώ πολύ θα ήθελα ένα happy end. Μάλιστα σκεφτόμουν, τελειώνοντας την ανάρτησή μου, να γράψω για αυτό το happy end για να γράψω αμέσως μετά: σας την έσκασα, το έργο έχει unhappy end.

  Η ταινία, πέρα από την εξαιρετική σκηνοθεσία (ο Carax χειρίζεται με δεξιοτεχνία τα μακρινά πλάνα, τα μεσαία και τα γκρο πλάν, την κάμερά του που συχνά τρέχει, την εναλλαγή μικρών πλάνων που ζαλίζουν) διακρίνεται για μια πρωτοτυπία που έχει να κάνει με διαδοχικά εφέ του απροσδόκητου σε σχέση με το τέλος.

  Τελικά η ταινία έχει unhappy end ή happy end;  Ναι, έχει happy end. Τελικά το τέλος είναι unhappy. Πάλι μας την έσκασε ο σκηνοθέτης, το τέλος είναι happy. Αλλά να μας την σκάσει και άλλη μια φορά και το τέλος να είναι unhappy; Τι θα γίνει τέλος πάντων, θα το παίξουμε όπως το μάδημα της μαργαρίτας, μ’ αγαπά δεν μ’ αγαπά;

  Χμ, νομίζω ότι τελικά τη μαργαρίτα την πήρε ο αέρας, με ένα τέλος αμφίσημο. Όμως εγώ επέλεξα το happy end.

  Μην τη χάσετε αυτή την ταινία όσοι δεν την έχετε δει, είναι από τα καλύτερα romance. Για μια ακόμη φορά θαυμάζουμε την  Μπινός σε μια εκπληκτική ερμηνεία, όπως και τον Denis Lavant, που (αντιγράφω) την Πέμπτη 6 Αυγούστου στις 2.30 το μεσημέρι
το branch meeting για δημοσιογράφους στο μπαρ THE CLOSER Ναυαρίνου 12, Αθήνα 106 80 για μια συνάντηση μαζί του σε χαλαρή ατμόσφαιρα
(τελικά λόγω κορονοϊού δεν μπόρεσε να έλθει).

  Και ένα τελευταίο: θα δείτε από πού έκλεψε την πιο χαρακτηριστική σκηνή του «Τιτανικού» ο James Cameron.

No comments: