Kristina Grozeva-Petar Valchanov, Ο πατέρας (2019)

Kristina Grozeva-Petar Valchanov, Ο πατέρας (2019)

 

  Από χθες στους κινηματογράφους.

  Είναι η τρίτη ταινία του δίδυμου Kristina Grozeva-Petar Valchanov, μετά το «Μάθημα» και τη «Δόξα», που βλέπω.

  Τα θέματα της ταινίας είναι δυο: η πίστη στο υπερφυσικό και η αγάπη του γιου προς τον πατέρα του.

  Πεθαίνει η γυναίκα του. Στο μεταξύ η γειτόνισσα βρίσκει ένα φωνητικό μήνυμα στο κινητό της από τη συγχωρεμένη μετά την κηδεία της. Τρομαγμένη το πετάει πέρα. Είναι δυνατόν να της στέλνει μήνυμα από το υπερπέραν;

  Μα και βέβαια είναι, επιμένει ο πατέρας, και θέλει να πάει σε ένα μέντιουμ, μια απατεώνισσα κατά το γιο, που επικοινωνεί με τους νεκρούς. Το σπίτι της βρίσκεται πολύ έξω από τη Σόφια, δίπλα σε ένα δάσος στο οποίο είχαν πέσει παλιά κάτι μετεωρίτες και πιστεύεται ότι έχει «δυναμοποιηθεί», διευκολύνοντας την επικοινωνία με το υπερπέραν. Όμως ο πατέρας πρέπει να κοιμηθεί στο δάσος το βράδυ και την επομένη να αφηγηθεί στο μέντιουμ το όνειρο που είδε. Ο γιος του που πέρασε τη νύχτα στο αστυνομικό τμήμα -μια αστεία ιστορία που δίνει την ευκαιρία στους σκηνοθέτες να σατιρίσουν την αστυνομία- τον αναζητεί την επομένη στο δάσος.

  Θα αποκαλυφθεί το μυστικό με το μήνυμα, είναι εύκολο να φανταστεί κανείς πώς έγινε αν αναλογιστούμε ότι η γυναίκα πέθανε πάνω στην εγχείρηση, και θα βρεθούμε μπροστά σε ένα εφέ έκπληξης: Δεν ήταν η υπερβολική αγάπη του πατέρα προς τη γυναίκα του ο λόγος για τον οποίο ήθελε να επικοινωνήσει μαζί της όπως είχα αρχικά φανταστεί, αλλά οι τύψεις.

  Για ποιο λόγο οι τύψεις;

  Δραματική κωμωδία χαρακτηρίζεται η ταινία. Το δραματικό είναι στο στόρι ενώ η κωμωδία, soft σαν του Ζακ Τατί και του Ελία Σουλεϊμάν, βρίσκεται στις λεπτομέρειες.

  Ήξερα από τις δυο προηγούμενες ταινίες τους ότι οι σκηνοθέτες αυτοί κάνουν πολύ καλή δουλειά και δεν διαψεύστηκα.