Book review, movie criticism

Thursday, August 13, 2020

Fred Zinnemann, Το τραίνο θα σφυρίξει τρεις φορές (High noon, 1952)

Fred Zinnemann, Το τραίνο θα σφυρίξει τρεις φορές (High noon, 1952)

 

  Από σήμερα, σε επανέκδοση.

  Περιμένοντας τον Γκοντό (συγνώμη, τον Μίλερ) θα μπορούσε να τιτλοφορηθεί η ταινία, μόνο που ο Γκοντό (συγνώμη, ο Μίλερ) στο τέλος θα κάνει την εμφάνισή του.

  Ποιοι τον περιμένουν;

  Ο Βλαντιμίρ και ο Εστραγκόν (συγνώμη, Ο Ben, o Jack και ο Jim).

  Πού τον περιμένουν;

  Κοντά σε ένα δένδρο (συγνώμη, στο σιδηροδρομικό σταθμό). 

  Τελικά θα έλθει ο Γκοντό; (συγνώμη, ο Μίλερ).

  Ο Γκοντό δεν θα έλθει (Ο Μίλερ θα έλθει).

  Ο Μίλερ που θα έπρεπε να καταδικαστεί σε θάνατο καταδικάζεται τελικά σε ισόβια δεσμά για να απελευθερωθεί έπειτα από λίγο.

  Σερσέ λα πολιτικούς, θα ειπωθεί κάπου στη μέση του έργου.

  Ο Γκάρι Κούπερ που μόλις έχει παντρευτεί την Γκρέις Κέλι, αφήνει το αστέρι του σερίφη και με μια άμαξα φεύγουν. Ο αντικαταστάτης του θα έλθει αύριο. Πιο πριν του είχαν πει για την αποφυλάκιση του Μίλερ. -Μην τολμήσεις… του λέει η γυναίκα του, που είναι κουάκερ, ειρηνίστρια.

  Μετά από λίγο θα τολμήσει και θα γυρίσω προς τα πίσω την άμαξα.

  -Εγώ τον συνέλαβα, όπου και να κρυφτούμε θα μας καταδιώξει, πρέπει η ιστορία να τελειώσει τώρα, εδώ.

  -Αν μείνεις εγώ θα φύγω.

  Και σηκώνεται και φεύγει. Μέχρι να έλθει το τραίνο πηγαίνει και βρίσκει την πρώην φίλη του άντρα της (πριν λίγο έμαθε για την ύπαρξή της), που υπήρξε φίλη του βοηθού του και πιο πριν φίλη του Μίλερ. Έχει στην ιδιοκτησία της ένα σαλούν. Αφού τσακώθηκε με τον βοηθό καταλαβαίνει ότι δεν έχει πια καμιά θέση στην πόλη, το πουλάει. Θα πάρουν την άμαξα για το τραίνο που όπου να ’ναι θα φτάσει. -Μα πώς μπορείς και εγκαταλείπεις έναν τέτοιον άντρα; -Εσύ πώς τον εγκαταλείπεις; -Εμένα δεν είναι πια δικός μου.

  Δεν θα δούμε τις κλασικές σκηνές του υπερήρωα, αυτός απέναντι στους τέσσερις φονιάδες στην κλασική σκηνή της αναμέτρησης (την είδαμε πριν μια βδομάδα στη «Βεντέτα» του Γιάννη Κρομμυδάκη), απλά θα παιχτεί το κρυφτούλι. Θα καταφέρει να σκοτώσει τους δυο, όμως μόλις που γλιτώνει τον θάνατο από τον τρίτο, καθώς η γυναίκα του, που έχει γυρίσει στο μεταξύ (το ξανασκέφτηκε, πραγματικά έναν τέτοιον άντρα δεν πρέπει να τον εγκαταλείψω) τον πυροβολεί και τον σκοτώνει. Το ότι ο Μίλερ θα είναι ο τελευταίος που θα σκοτώσει είναι αναμενόμενο, κλασικό το κινηματογραφικό αυτό μοτίβο.

  Το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας αναφέρεται στις προσπάθειες του σερίφη να βρει βοηθούς. Παρουσιάζεται ένας. Ψάχνει για άλλους. Στο σαλούν δεν θα βρει κανένα. Στην εκκλησία σηκώνονται πεντέξι. -Πρέπει να του συμπαρασταθούμε, αυτός δεν είναι που απάλλαξε την πόλη μας από τη συμμορία; Θυμάστε που οι γυναίκες μας φοβόντουσαν να κυκλοφορήσουν;

  Όμως κάποιος θα τους μεταπείσει. -Θα βγάλει κακό όνομα η πόλη μας με τους σκοτωμούς, και περιμένουμε επενδύσεις σε εργοστάσια από τους Βόρειους.

  Ο Zinnemann προφανώς δεν ήθελε να μας δείξει απλά ένα συναρπαστικό καουμπόικο, καθώς εξάλλου οι σκηνές σύγκρουσης είναι ελάχιστες σε σχέση με τις ανάλογες σκηνές στις περισσότερες ταινίες του είδους, αλλά να κάνει ένα σαρδόνιο σχόλιο για τον «λαό», που πολλές φορές δεν θέλει να συμβάλει σε μια κοινή υπόθεση, που κοιτάζει τον εαυτούλη του πρώτα πρώτα.

  Μα γιατί να μείνω στην καραντίνα; Γιατί να φορέσω μάσκα;

  Και ο κορονοϊός;

  Έλα μωρέ…  

  Επειδή κάποιος φορέας δεν τήρησε την καραντίνα, να μη χάσει τη βόλτα του, μπήκε στην καραντίνα ένα ολόκληρο χωριό.

  Όνομα και μη χωριό.

  Πριν προλάβω να αναρτήσω διαβάζω στον τοίχο της φίλης μου της Ελένης Καρασαββίδου μια ανάρτηση από την οποία αντιγράφω:

  «Αντιγράφω συνομιλία σε παραθαλάσσιο μπαλκόνι "Έλα! ήρθαμε. Πώς είστε; Εσείς; η μάνα μου είναι χάλια και οι γιατροί μας βάλαν καραντίνα μα εμείς τους τη σκάσαμε κι ήρθαμε!" Περήφανη η μαλάκω με δίπλα νήπιο κι ενενηντάχρονη». 

  Συμπληρώνω, αφού έριξα μια ματιά σε ένα αρχείο μου με τίτλο «ήρωες και μοτίβα», όπου κατέγραψα αρχικά αυτά που βρήκα στο βιβλίο «Myths and motifs in literature» του David J. Burrows, συμπληρώνοντας σιγά σιγά. 13. One hero accomplishments. Αχιλλέας, Ηρακλής. Συμπληρώνω: Διγενής, «Olympus has fallen». Τελικά πάρα πολλές ταινίες έχουν αυτό το μοτίβο, τα κατορθώματα ενός και μοναδικού ήρωα.

 

 

 

No comments: