Abbas Kiarostami, Fellow citizen (1983)

Abbas Kiarostami, Fellow citizen (1983)

 

  Το ντοκιμαντέρ «Ο συμπολίτης μας» το είχα αφήσει, μαζί με τα «24 frames», να τα δω κάποια στιγμή που θα καταπιανόμουνα με τον Κιαροσταμί. Τώρα όμως, μετά το ντοκιμαντέρ «Ο Κιαροσταμί και το μπαστούνι του που λείπει», με έπιασε η όρεξη, έτσι αποφάσισα να τα δω τώρα. Να παραθέσω όμως τον σύνδεσμο της ανάρτησής μου για την τελευταία του ταινία, την «Σαν κάποιο ερωτευμένο», μέσα στην οποία έχω σύνδεσμο και για τις προηγούμενες.

  Εξαιτίας της πύκνωσης της κυκλοφορίας λόγω της αύξησης του αριθμού των αυτοκινήτων, καθώς και λόγω του ιρανο-ιρακινού πολέμου και της επανάστασης, αποφασίστηκε τον Οκτώβρη του 1980, σαν προσωρινή λύση, η απαγόρευση της εισόδου των ιδιωτικών αυτοκινήτων στο κέντρο της Τεχεράνης από τις έξι το πρωί μέχρι τις τρεις το απόγευμα. Κανονικός δακτύλιος δηλαδή, μόνο που η απαγόρευση ήταν για όλες τις μέρες, όχι μονά ζυγά όπως εδώ. Βέβαια υπήρχαν άτομα που είχαν άδεια εισόδου. Όμως σε αντίθεση με μας δεν υπήρχαν τα πρόστιμα για όποιον έβρισκαν στο κέντρο, αλλά κανονικός αποκλεισμός, με μπλόκα στις εισόδους. Οι τροχονόμοι έλεγχαν τα αυτοκίνητα που ήθελαν να περάσουν και δεν άφηναν αυτά που ήταν χωρίς άδεια. Φοβερό μέτρο, αν σκεφτεί κανείς ότι υπήρχαν και επείγουσες περιπτώσεις, όπως η μετάβαση σε ένα νοσοκομείο. Τι γινόταν τότε;

  Η κάμερα του Κιαροσταμί καταγράφει τα τσακώματα του τροχονόμου με όλους εκείνους που ήθελαν να εισέλθουν χωρίς να κουβαλάνε τα χαρτιά που πρέπει. Καθώς βέβαια το μέτρο ήταν υπερβολικό ο τροχονόμος αποφάσιζε κατά περίπτωση, και σίγουρα κατά τη διάθεση τις στιγμής. Πολλοί πήγαιναν στο νοσοκομείο, δεν γίνεται, να παρκάρεις και να πας με τα πόδια, μα δεν μπορώ να περπατήσω…

  Έχω να εγχειρήσω, καλά, άντε πέρνα, είμαι καθηγητής, θα χάσω την παράδοσή μου, άντε, άντε, πέρνα κι εσύ, εγώ… εσύ δεν γίνεται να περάσεις, να πας να βρεις κάπου να παρκάρεις… μα δεν υπάρχει χώρος να παρκάρω… δεν ξέρω τίποτα, γύρνα πίσω γιατί αλλιώς θα σου πάρω τον αριθμό… Αυτόν γιατί τον άφησες να περάσει και δεν άφησες εμένα;…

  Πάρε μου τον αριθμό του λέει ένας, και περνάει. Προφανώς θα έχει κάποιον υψηλά ιστάμενο και θα γλιτώσει το πρόστιμο.

  Απολαυστικό ντοκιμαντέρ μ’ αυτούς τους διαξιφισμούς, νόμιζα ότι θα το βαριόμουνα όμως μου άρεσε, είχε πλάκα.