Abbas Kiarostami, 24 frames (2017)

Abbas Kiarostami, 24 frames (2017)

 

  Τα «24 κάδρα» είναι η ακραία συνέπεια του «5-dedicated to Ozu». Σ’ εκείνη, ο Κιαροσταμί μας δείχνει την ομορφιά των πλάνων, πλάνων ασύνδετων που δεν έχουν να μας πουν μια ιστορία, απλά είναι εκεί, για να τα θαυμάσουμε για την ομορφιά τους. Στην τελευταία του ταινία ο Κιαροσταμί μας δείχνει την ομορφιά του κάδρου. Ενός κάδρου όμως που «ζωντανεύει» σιγά σιγά, σαν να γίνεται πλάνο. Νομίζω ότι το πιο χαρακτηριστικό frame είναι το πρώτο, «Οι κυνηγοί στο χιόνι» του Pieter Bruegel the Elder. Καπνός αρχίζει να βγαίνει από την καπνοδόχο μετά από λίγο, τα πουλιά να πετούν και πέφτει χιόνι.

  Στα περισσότερα frames (ελάχιστα είναι τα έγχρωμα) βλέπουμε χιόνι, και στρωμένο και να πέφτει, σε ένα ομιχλώδες τοπίο στο οποίο θα εμφανιστούν και κάποια ζώα, ελάφια, γελάδες κ.ά., που θυμίζουν πολύ κινέζικη ζωγραφική. Σε κάποια άλλα βλέπουμε την κανονικότητα των γραμμών και των σχημάτων. Κάθετες και οριζόντιες γραμμές, τετράγωνα και παραλληλόγραμμα, είναι αυτά που κυριαρχούν. Σε άλλα πάλι βλέπουμε τη συμμετρία, όπως π.χ. στο 23^ο frame. Μου θύμισαν την «Εξορία» του Βασίλη Μαζωμένου που είδα προχθές. Τέλος σε κάποια άλλα βλέπουμε τη θάλασσα, ελαφρά τρικυμισμένη, σαν αυτή που είδαμε στο «5-dedicated to Ozu».

  Στο ασπρόμαυρο που αρέσει σε πολλούς (εμένα όχι) θαυμάζουμε τις αντιθέσεις μαύρου και άσπρου, σκιάς και φωτός. Το 14^ο frame είναι το πιο χαρακτηριστικό, αν και εκεί βλέπουμε οξυγώνια σχήματα. Τα παπάκια που πάνε πάνω κάτω στο 7^ο frame μου θύμισαν το 4^ο από τα «5-dedicated to Ozu».

  «Η ομορφιά της ζωντανής εικόνας» θα μπορούσε να μπει σαν υπότιτλος αν τα «24 frames» ήταν βιβλίο.

  Με το κύκνειο άσμα του ο Κιαροσταμί μας έδειξε την πεμπτουσία της τέχνης του. Σε μια αφηγηματική ταινία αναγκαστικά θα υπάρχουν πολλά πλάνα που δεν θα διακρίνονταν για την ομορφιά τους. Ίσως γι’ αυτό ο Κιαροσταμί σ’ αυτή την τελευταία του ταινία εγκατέλειψε για δεύτερη φορά, σε πιο ακραία μορφή, την αφήγηση.

  Μπορείτε να πάρετε μια εικόνα για την ταινία βλέποντας το τρέηλερ.  

  Η προηγούμενη ανάρτησή μου ήταν για την ταινία «Ο συμπολίτης». Εκεί έχω σύνδεσμο που παραπέμπει στις προηγούμενες ταινίες του Κιαροσταμί.