Ernst Lubitsch, Να ζει κανείς ή να μη ζει (To be or not to be, 1942)

Ernst Lubitsch, Να ζει κανείς ή να μη ζει (To be or not to be, 1942)

 

  Από σήμερα στους κινηματογράφους, σε επανέκδοση.

  Αναρωτιέμαι για ποιο λόγο δεν έγραψα για την ταινία. Αφού είδαμε με το γιο μου τη θεατρική μεταφορά από την Δανδουλάκη είδαμε και τις δυο ταινίες, του Lubitsch και του Μελ Μπρουκς. Ίσως ξεχάστηκα, μετά δεν αναζήτησα το αρχείο και χάθηκε. Όπως και να ’χει αποφάσισα να την ξαναδώ με την ευκαιρία της επανέκδοσής της, θυμάμαι πόσο είχαμε γελάσει όταν την είδαμε.

  Η πλοκή διαδραματίζεται στα χρόνια του δεύτερου παγκόσμιου πολέμου, στην Πολωνία. Οι κεντρικοί χαρακτήρες είναι οι ηθοποιοί ενός θιάσου. Ένα από τα έργα που ανεβάζουν είναι και ο «Άμλετ». Ένας αξιωματικός που φλερτάρει τη γυναίκα θα προκαλέσει τη μήνη του άντρα της. Θα πρέπει να προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να εμποδίσουν ένα πράκτορα να παραδώσει στην Γκεστάπο ένα κατάλογο με ονόματα των οικογενειών των μελών της αντίστασης.

  Να μην πούμε όλη την πλοκή που θα πάει σε μάκρος, μπορείτε εξάλλου να τη διαβάσετε στη βικιπαίδεια, να πούμε μόνο ότι τα απολαυστικά επεισόδια έχουν να κάνουν κυρίως με τις μεταμφιέσεις.

  Διαβάζω με θλίψη στη βικιπαίδεια ότι η ταινία κυκλοφόρησε ένα μήνα μετά το θάνατο της Carole Lombard, η οποία σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα. Παρόλο που ήταν μόλις τριανταδυό χρονών, η φιλμογραφία της είναι πολύ πλούσια.

  Όσοι δεν την έχετε δει μην τη χάσετε.

  Να το γράψω και αυτό, υπάρχει μια ιρανική ταινία με τον ίδιο τίτλο, του Kianoush Ayari, που έχει σαν θέμα τη δωρεάν οργάνων. Συγκινητική ταινία, αποφάσισα να την αναρτήσω στο youtube. Διαμαρτυρήθηκε το ιρανικό συμβούλιο κινηματογράφου ή κάτι τέτοιο και έφαγα την πρώτη κίτρινη κάρτα. Η κάρτα διαγράφεται μετά από τρεις μήνες. Τρεις κίτρινες κάρτες και σου διαγράφουν το λογαριασμό σου. Είχα αναρτήσει όλες τις ταινίες του Μιτζόγκουτσι και του Όζου, όσες δεν υπήρχαν ήδη στο youtube, και ήταν πάρα πολλές. Ανάρτησα και αρκετές αφρικάνικες.

  Την τρίτη κίτρινη κάρτα την έφαγα ακριβώς στην εκπνοή του τριμήνου λήξης για την πρώτη, και έτσι μου έκλεισαν το λογαριασμό. Ήταν η κινηματογραφική μεταφορά του «Οδυσσέα» του Joyce. Αν σας ενδιαφέρει, μπορείτε να την παραγγείλετε από το amazon.com

  Ανακουφίστηκα που έπαψα πιά κάθε μέρα να απαντάω σε ευχαριστίες. Αρχίζω σιγά σιγά να ξεπερνάω το σύνδρομο του καλού Σαμαρείτη. Είχα προνοήσει να κάνω και άλλο λογαριασμό, και ανάρτησα ένα ακόμη βίντεο. Όμως δεν τον χρησιμοποιώ, όχι μόνο από τσατίλα αλλά και γιατί μου δημιουργεί προβλήματα με το blog μου, μπερδεμένη ιστορία, να μην επεκταθώ. Τώρα όταν θέλω να αναρτήσω κάτι το ανεβάζω στο vimeo. Ποτέ πια ταινία.