Eugenio Martín, Pancho Villa (1972)

 

Eugenio Martín, Pancho Villa (1972)

 

  Είναι ο τρίτος Πάντσο Βίλλα που βλέπω μετά τo «Villa rides» (1968) του Buzz Kulik και το «Βίβα Βίλλα» (1934) του Jack Conway. Δεν μου άρεσε καθόλου ο τρόπος που παρουσιάζει τον Πάντσο Βίλλα, ούτε και η ταινία του Conway για τον ίδιο λόγο. Τον παρουσιάζει όχι απλά σαν αγράμματο και βίαιο, που πράγματι ήταν αλλά όχι στη γελοιογραφική μορφή που τον παρουσιάζει και ο Conway, αλλά επιπλέον και σαν καθυστερημένο.

  Αργότερα κατάλαβα γιατί.

  Η εισβολή στο αμερικανικό έδαφος και η κατάληψη μιας μικρής πόλης στα σύνορα είναι πραγματικό γεγονός, όπως και η μάχη του Columbus, μια στρατιωτική βάση, στις 9 Μαρτίου 1916. Στόχος της ήταν να πάρουν τα πυρομαχικά που θα τους έδινε ένας αμερικάνος έμπορος όπλων και τους ξεγέλασε.

  Αντίπαλό του ο Βίλλα είχε έναν τρελό αξιωματικό. Όταν λέμε τρελός, κυριολεκτικά τρελός, όπως ομολογούν οι υφιστάμενοί του. Ένας καθυστερημένος και ένας τρελός λοιπόν είναι ό,τι πρέπει για να δούμε ένα σωρό κωμικές σκηνές, ίσως στο πιο κωμικό γουέστερν του είδους.

  Δεν ξέρω αν ο Σκότι, ένας αμερικάνος ανθυπολοχαγός στο πλευρό του Βίλλα, ήταν πραγματικό πρόσωπο. Θα έλεγα μάλλον όχι.  

  Συγχωρεμένος ο Μαρτίν, γέλασα αρκετά με την ταινία του. Έβαλα ένα 6 στο IMDb για αυτό το λόγο, ενώ η βαθμολογία του ήταν μόλις 4,6, από τις πιο χαμηλές που έχω δει σε ταινία που δεν είναι τρόμου. Στο «Villa rides» έβαλα 8 (έχει 6,4) ενώ στο «Viva Villa (έχει κι αυτό 6,4) δεν είδα να έχω βάλει.

  Να το γράψουμε κι αυτό, στο ρόλο του Πάντσο Βίλλα είναι ο Τέλι Σαβάλας, ελληνοαμερικάνος, φαίνεται και από το όνομά του. Διαβάζω στη βικιπαίδεια ότι μέχρι που πήγε σχολείο μιλούσε μόνο ελληνικά.