Kianoush Ayari, To be or not to be

Kianoush Ayari, To be or not to be (1998)

http://www.imdb.com/title/tt0234899/

http://www.imdb.com/name/nm0043668/

http://www.imdb.com/name/nm0043668/filmotype

  Το θέμα της ταινίας είναι τόσο σημαντικό, και η πραγμάτευσή του τόσο συγκινητική!

  Πρόκειται για τη δωρεάν οργάνων. Πόσοι άνθρωποι δεν χάνουν τη ζωή τους κάθε χρόνο, μόνο και μόνο γιατί δεν βρίσκεται δότης;

  Θα εξομολογηθώ την αμαρτία μου. Για τη δωρεάν οργάνων δεν είχα ποτέ καμιά αμφιβολία. Όμως βαριόμουνα τη γραφειοκρατική διαδικασία. Έπρεπε κάπου να πάμε και να συμπληρώσουμε κάτι χαρτιά, αν θυμάμαι καλά. Αυτό πριν χρόνια. Τώρα βέβαια, συνταξιούχος που είμαι, δεν νομίζω να είναι κανένα μέρος του σώματός μου κατάλληλο για μεταμόσχευση.

  Στο Ιράν, αν ο Ayari χρησιμοποιεί πραγματικά στοιχεία, μέχρι το 1997 είχαν γίνει μόνο πέντε μεταμοσχεύσεις καρδιάς ενώ υπήρχαν εκατοντάδες που περίμεναν στην ουρά για να βρεθεί δότης.

  Η κοπέλα έπασχε από σοβαρή καρδιοπάθεια, που με τα χρόνια επιδεινώθηκε. Η μεταμόσχευση ήταν η μόνη λύση για να αποφύγει ένα σίγουρο θάνατο.

  Μάταια περιμένουν δότη. Κάποια στιγμή αυτός εμφανίζεται. Όμως πέφτουν πάνω στην σθεναρή αντίσταση της οικογένειάς του. Μέχρι να πεισθεί τελικά διαδραματίζονται πάρα πολλές συγκινητικές σκηνές. Ο Ayari χρησιμοποιεί στο σενάριό του κάθε δυνατή κατάσταση που θα μπορούσε να προκύψει από μια τέτοια διαδικασία, από την προσπάθεια συγκίνησης της οικογένειας του υποψήφιου δότη μέχρι την προσφυγή στο συνήθως αποτελεσματικό μέσο, την προσφορά χρημάτων. Όμως το ζήτημα δεν είναι τα χρήματα με τα οποία ο θείος πιστεύει ότι μπορεί να κάμψουν την αντίσταση των γονιών, είναι η ίδια η ενέργεια, που τη θεωρούν σαν σύληση του σώματος του αγαπημένου γιου.

  Προσωπικά πιστεύω ότι κάθε οικείος ενός κλινικά νεκρού θα έπρεπε να νοιώθει ικανοποίηση που ένα μέλος τουλάχιστον του προσφιλούς προσώπου θα βρίσκεται ζωντανό, έστω και σε ξένο σώμα, με δεδομένο ότι οι κλινικά νεκροί, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, αργά ή γρήγορα καταλήγουν.

  Οι κυβερνήσεις παίρνουν πολλά αυθαίρετα και καταπιεστικά μέτρα. Για ένα θα συνηγορούσα: στο να γίνεται υποχρεωτική η δωρεάν, αφού προηγηθούν βέβαια καμπάνιες για ενημέρωση του κόσμου.

  Καταλαβαίνω βέβαια ότι μπορούν να προκύψουν και κάποια ζητηματάκια. Σε μια χώρα της διαφθοράς όπως είναι η Ελλάδα, με κάποια δωροδοκία ίσως επισπευτεί η μετάβαση ενός σοβαρά τραυματισμένου στην κατάσταση του «κλινικά νεκρός» αντί να εξαντληθεί κάθε προσπάθεια να κρατηθεί στη ζωή.

  Σε κάθε πράγμα υπάρχει και η πίσω όψη, η δυσλειτουργική, αυτό το έμαθα από τη μελέτη της ηθολογίας. Ναι, κάποιες ζωές θα χαθούν άδικα, όμως χιλιάδες άλλες θα σωθούν.

  Τελικά δεν είμαι πρωτοπόρος στην αντίληψη. Τελειώνοντας αυτή την παρουσίαση ψάχνω στο google και βρίσκω μια ενημερωτική σελίδα. Τελικά τέτοιος νόμος έχει ψηφισθεί.   

  Πιστεύω ότι κάθε αρμόδιος φορέας, αλλά και κάθε φορέας ευαισθητοποιημένος πάνω στο πρόβλημα, θα έπρεπε να προβάλει αυτή την ταινία.  

  Την ταινία την κατέβασα από το IMV, Iranian movies, με αγγλικούς υπότιτλους. Έχει το λογότυπό του πάνω. Θα επιχειρήσω όμως να την ανεβάσω στο youtube. Πρέπει να τη δουν όλοι. Θα κάνω την ανάρτηση μόνο αφού δω το αποτέλεσμα, για να δώσω το σχετικό link. Το youtube μου το δίνει βέβαια από τώρα, είναι το http://youtu.be/CikjGBYb2LQ , αλλά να βεβαιωθώ πρώτα ότι θα λειτουργήσει. Στο μεταξύ βλέπω ότι έχει ανέβει μόνο το 2% και θα χρειαστούν ακόμη 697 λεπτά, δηλαδή πάνω από δεκάμισι ώρες. Εν τάξει, δεν είναι η πρώτη φορά, δεν θα κλείσω τον υπολογιστή όταν θα φύγω από το σπίτι.  

  Τελικά ανέβηκε, για να μην αντιγράφετε το link κάνετε κλικ εδώ