Bakhtyar Khudojnazarov, Luna Papa (Лунный папа, 1999)
Την Chulpan Khamatova την είδα σε ένα ρώσικο σήριαλ, μεταφορά του «Δόκτωρ Ζιβάγκο». Την είδα και σε άλλες τρεις ταινίες, τον «Γιο της πόρνης» (2004), τις «Ελληνικές διακοπές» (2005), στην οποία παίζει και ο Αντώνης Καφετζόπουλος και το «Goodbye Lenin» (2003), ταινία στην οποία δεν την είχα προσέξει, καθώς την είδα πριν δω το σήριαλ στο οποίο με εντυπωσίασε η ερμηνεία της.
Στο Αθηνόραμα διαβάζω για την ταινία: «Σουρεαλιστικο-ονειρικές καταστάσεις από έναν άξιο μαθητή του Κουστουρίτσα». Στο λήμμα της βιογραφίας του στη βικιπαίδεια δεν γράφει ότι υπήρξε μαθητής του Κουστουρίτσα όμως, αν δεν ήξερες ότι τη γύρισε ο Χουντοζναζάροφ θα έπαιρνες όρκο ότι τη γύρισε ο Κουστουρίτσα.
Η δεκαεπτάχρονη Χαμάτοβα ζει με τον καθυστερημένο αδελφό της και με τον πατέρα της, η μητέρα της έχει πεθάνει. Ονειρεύεται να γίνει ηθοποιός. Ένας ηθοποιός ενός περιοδεύοντος θιάσου θα την αποπλανήσει στα σκοτεινά. Δεν θα δει το πρόσωπό του.
Θα μείνει έγκυος. Αυτό είναι το πιο πυρηνικό γεγονός, γιατί το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας είναι επεισόδια που έχουν να κάνουν μ’ αυτή την εγκυμοσύνη.
Θα αντιμετωπίσει αρχικά την οργή του πατέρα, την κατανόηση όμως του αδελφού. Ένας γιατρός σε μια μονάδα αιμοδοσίας, όταν τον ξανασυνάντησε αργότερα, προσφέρθηκε να την παντρευτεί. Ατυχία όμως! Ένα μοσχάρι πέφτει από ένα αεροπλάνο και τον σκοτώνει μαζί με τον πατέρα της. Όταν θα εμφανισθεί ο άντρας που την αποπλάνησε θα τον πυροβολήσει και θα τον σκοτώσει. Θα την κυνηγήσουν.
Το πιο σουρεαλιστικό στην ταινία είναι το τέλος. Ο αδελφός της τής λέει να καταφύγει στη στέγη. Ανοίγει τους δυο ανεμιστήρες. Η στέγη αποκολλάται και ταξιδεύει στον ουρανό, με την Χαμάτοβα επάνω.
Τη γλίτωσε;
Προφανώς, αφού την ιστορία την αφηγείται η κόρη της.
Είπαμε, στην κωμωδία δεν μετράει τόσο το στόρι όσο τα κωμικά επεισόδια και οι χιουμοριστικές ατάκες. Μπορείτε να τη δείτε στο youtube με ισπανικούς υπότιτλους. Μπορείτε να την κατεβάσετε (εγώ κατεβάζω με το 4k video downloader) και από το opensubtitles.org να κατεβάσετε ελληνικούς υπότιτλους.
Είναι η πιο γνωστή διεθνώς ταινία του σκηνοθέτη, που πέθανε στα πενήντα του.
Και μια και είπαμε για Κουστουρίτσα, θα ξαναδώ το «Μαύρος γάτος, άσπρος γάτος». Ξαναείδα το «Underground», την «Εποχή των ζητιάνων», έχω δει σίγουρα και άλλες. Θα ήθελα να τον ξαναδώ, πακέτο αυτή τη φορά, αλλά μου φαίνεται χλωμό.
Μπα, αποφάσισα να τον ξαναδώ, είπαμε, η κωμωδία είναι το πιο αγαπημένο μου είδος.
No comments:
Post a Comment