Εμίρ Κουστουρίτσα, Ο πατέρας λείπει σε ταξίδι για δουλειές (1985)

Εμίρ Κουστουρίτσα, Ο πατέρας λείπει σε ταξίδι για δουλειές (1985)

 

  Τι σόι δουλειές έχει ο πατέρας και λείπει ταξίδι;

  Δεν θα το μάθουμε, αλλά σ’ αυτά του τα ταξίδια βλέπει και γκόμενες.

  Σε μια έχει τάξει γάμο. Πότε επιτέλους θα πάρει διαζύγιο;

  Όμως αυτή τη φορά το ταξίδι είναι διαφορετικό.

  Τι να πούνε στα παιδιά, ότι έχει πάει για αναμόρφωση, σε ένα ορυχείο;

  Και γιατί η αναμόρφωση;

  Διότι είπε «Το παράκαναν μ’ αυτή τη γελοιογραφία».

  Ήταν μια γελοιογραφία με τον Στάλιν, την οποία δεν κατάλαβα. Τότε, αν θυμάστε οι παλιοί που ζείτε ακόμη, κι εσείς οι νεότεροι αν διαβάσατε, ο Τίτο τα είχε τσουγκρίσει με τον Στάλιν.

  Ποιος τον κάρφωσε;

  Η γυναίκα του κουνιάδου του.

  Ποιος τον έστειλε εξορία;

  Ο κουνιάδος του, ο αδελφός της γυναίκας του.

  Αυτά, στη σοσιαλιστική δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας.

  Την ιστορία την αφηγείται ο μικρός του γιος. Κλέβει κυριολεκτικά την παράσταση. Ο μεγάλος θα περιμένει, μέχρι να γυριστεί η «Εποχή των τσιγγάνων».

  Βλέπουμε και πάλι τα φετίχ του Κουστουρίτσα. Εδώ δεν έχουμε περιστεριώνα, όμως θα δούμε περιστέρια. Δεν έχουμε υπνωτισμό, αλλά υπνοβασία. Ο μικρός είναι που υπνοβατεί. Δυο φορές τους έχει τρομοκρατήσει, χάθηκε και τον ψάχνουν. Την πρώτη φορά του έδεσαν ένα σπάγο στο πόδι που η άλλη άκρη του ήταν δεμένη με ένα καμπανάκι ώστε να τους ξυπνήσει αν τυχόν σηκωνόταν πάλι και υπνοβατούσε. Θα το εκμεταλλευτεί για να τους τη σπάσει. Πάνε να κάνουν έρωτα, τους παίρνει χαμπάρι και τραβάει το πόδι του για να κτυπήσει το καμπανάκι. Έρχεται η μητέρα του, περιμένει να κοιμηθεί για να επιστρέψει στο κρεβάτι. Όμως ο άντρας της έχει αποκοιμηθεί. Δεν προλαβαίνει να τον ξυπνήσει για να συνεχίσουν και ο μικρός φεύγει από το δωμάτιό του και χώνεται ανάμεσά τους. Δάκρυα τρέχουν από τα μάτια της.

  Υπάρχουν και άλλα τέτοια κωμικοτραγικά επεισόδια.

  Και το τρίτο φετίχ: η μουσική. Ιδεοψυχαναγκαστικά, σαν λάιτ μοτίβ, ακούμε «Τα κύματα του Δούναβη» πολλές φορές, είτε σαν μουσική υπόκρουση είτε ενταγμένα στην πλοκή, με τον μεγάλο αδελφό να τα παίζει στο ακορντεόν. Στο «Θυμάσαι την Ντόλι Μπελ», την προηγούμενη ταινία του, ακούσαμε επίσης πολλές φορές το τραγούδι «24 mila baci», 24.000 φιλιά.

  Τέλειωσε η αναμόρφωση, τώρα μπορεί να ζήσει ελεύθερος, αλλά σε μια επαρχία που είναι περίπου σαν εξορία. Αλλά και πάλι όχι για πολύ, θα επιστρέψει στο Σεράγιεβο.

  Και τι θα γίνει με τον γαμπρό του, θα τον συγχωρέσει;

  Σε κάποια κριτική μου για μια ταινία εκδίκησης, δεν θυμάμαι ποια, έγραψα: Ο Μαντέλα είχε πει: συγχωρούμε, αλλά δεν ξεχνούμε. Εγώ αντίθετα προσπαθώ να ξεχάσω, αλλά δεν συγχωρώ.

  Γιατί αυτή η αναφορά.

  Διότι και ο πατέρας είπε περίπου το ίδιο πράγμα: Μπορώ να ξεχάσω,

αλλά όχι να συγχωρήσω.

  Εκδικήθηκε;

  Ναι, βιάζοντάς τη (το τερπνόν μετά του ωφελίμου, ή μάλλον ανάποδα). Αυτή, ντροπιασμένη, αλλά και νοιώθοντας ένοχη (Υποθέτω. Αν ήταν μυθιστόρημα θα ήξερα) για το κάρφωμα, θα δοκιμάσει να αυτοκτονήσει περνώντας μια θηλειά στο λαιμό της.

  Δεν θα τα καταφέρει.  

  Δεν χρειάζεται να παραθέσουμε τη βαθμολογία που έχει η ταινία στο IMDb, το ότι βραβεύτηκε με το Χρυσό Φοίνικα φτάνει.

  Την ταινία μπορείτε να την κατεβάσετε από το youtube και να ψάξετε για ελληνικούς υπότιτλους. 

Δεν ξέρω τι διάβολο γίνεται με τους ελληνικούς υπότιτλους, βάζω τον σύνδεσμο και μου βγάζει αγγλικούς. Αναζητείστε την ταινία στο youtube  με τον αγγλικό τίτλο: do you remember dolly bell full movie online

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία «Θυμάσαι την Ντόλι Μπελ;».