Arlene Dallalfar, Fereydoun Safizadeh, The Shahsavan nomads of Iran, 1979

Arlene Dallalfar, Fereydoun Safizadeh, The Shahsavan nomads of Iran, 1979

 

  Συνεχίζουμε, μια και πήραμε φόρα, με τα ιρανικά ντοκιμαντέρ.

  Η Αρλέν Νταλαλφάρ μαζί με τον καθηγητή της Φερεϊντούν Σαφιζαντέ φιλμογραφούν τους νομάδες Σαχσαβάν, στην καθημερινή τους ζωή, στις δραστηριότητές τους, στη μεταναστευτική πορεία τους. Στο τέλος θα δούμε και ένα γάμο.

  Η εικοσιεπτάλεπτη ταινία τους έχει περισσότερα εθνογραφικά σχόλια από το μεγάλου μήκους ντοκιμαντέρ «Το γρασίδι», των Κούπερ κ.ά., που γυρίστηκε το 1925, και που αποβλέπει κυρίως στα εντυπωσιακά πλάνα, όπως το πέρασμα ενός ποταμού.

  Συντηρητική κοινωνία, κάτι που δεν εκπλήσσει, οι γυναίκες έχουν τους περιορισμούς τους, και φορούν τη μαντίλα όχι απλώς σαν τσαντόρ που καλύπτει μόνο το κεφάλι, αλλά και σαν μάσκα όπως αυτές που φοράμε τώρα για τον κορονοϊό, που καλύπτει και το κάτω μέρος του προσώπου μέχρι και τη μύτη.

  Αναπόφευκτα υπόκεινται και αυτοί στις πιέσεις των καιρών. Οι χωρικοί τους αντιμετωπίζουν με εχθρότητα, το κράτος προσπαθεί να τους ελέγξει, οι τιμές των προϊόντων τους (μαλλί, τυρί, κ.ά.) πέφτουν ενώ ανεβαίνουν οι τιμές των προϊόντων που πρέπει να προμηθευτούν. Όλα αυτά έχουν κάνει αρκετούς να εγκαταλείψουν τη νομαδική ζωή και να γίνουν αγρότες. Και βέβαια, όπως σε μας τα γαϊδούρια αντικαταστάθηκαν από αγροτικά, σ’ αυτούς οι καμήλες αντικαταστάθηκαν από τρακτέρ.

  Πόσοι να έχουν μείνει άραγε ακόμη, μετά από σαράντα τόσα χρόνια από τότε που γυρίστηκε το ντοκιμαντέρ;

  Θυμήθηκα τώρα την ταινία του James Fargo «Καραβάνια», γυρισμένη την ίδια εποχή (1978) όπου βλέπουμε νομάδες. Αρχηγός τους ο Άντονι Κουήν.