Εμίρ Κουστουρίτσα, Έρχονται οι νύφες (1978)

Εμίρ Κουστουρίτσα, Έρχονται οι νύφες (1978)

 

  Είναι η δεύτερη ταινία του Κουστουρίτσα μετά την «Γκουέρνικα» και η πρώτη μεγάλου μήκους, όμως τηλεταινία.

  Μα πώς διάλεξε ο Κουστουρίτσα αυτό το μυθιστόρημα για να το μεταφέρει στη μικρή οθόνη, όπου ακούμε την ατάκα «Αυτό είναι το σπίτι του τρόμου»; Ήταν μήπως μια προσωπική σχέση με τον συγγραφέα του, τον πολύ πρόωρα χαμένο Ivica Matic (1948-1976); Πιθανόν, γιατί διαβάζω στο βιογραφικό του στο IMDb ότι εκτός από συγγραφέας ήταν και σκηνοθέτης και διευθυντής φωτογραφίας, συνάδελφος δηλαδή.

  Το σπίτι του τρόμου είναι ένα πανδοχείο που βρίσκεται μέσα στο δάσος. Το έχει η Jelena με τους δυο γιους της, τον Μαρτίν και τον Γιάκοβ. Ετεροθαλείς, τον ένα τον έκανε με έναν ξυλοκόπο και τον άλλο με έναν μεταλλωρύχο. Μόλις τέλειωσαν οι δουλειές τους στην περιοχή έφυγαν.

  Ο Μαρτίν είναι ο κακός και ο Γιάκοβ ο καλός. Ο Μαρτίν τα έχει με την Κάτα, μια κωφάλαλη κοπέλα την οποία ξυλοφορτώνει. Της κάνει και καψόνια. Ο Γιάκοβ προσπαθεί να την ανακουφίσει όσο μπορεί. Κοιμάται στο ίδιο κρεβάτι με τη μητέρα του. Αιμομιξία, όπως υποθέτει το IMDb; Δεν είναι σίγουρο.

  Παλιά ερχόταν κόσμος, τώρα δεν πάνε καθόλου καλά οι δουλειές.

  Έρχεται ένας πελάτης. Του φέρεται με σκαιότητα. Ποιος είναι; ρωτάει τη μητέρα του όταν φεύγει. Ο πατέρας σου, του απαντάει.

  Ο Γιάκοβ σηκώνεται και φεύγει. Την επομένη το πρωί βρίσκουν την Κάτα νεκρή. Δεν θα δούμε την κηδεία. Υποθέτουμε ότι απλά έσκαψαν ένα λάκκο και την έχωσαν μέσα. Όταν ο Μαρτίν θα πάει με τη μητέρα του για να αφήσει κάτι χρυσό που της ανήκε (ενοχές;) θα διαπιστώσουν ότι η νεκρή δεν βρίσκεται πια εκεί μέσα. Δεν θα μάθουμε τι έγινε το σώμα της.

  Ανακαινίζει το πανδοχείο. Φέρνει μια άλλη κοπέλα την οποία η μητέρα του δεν θέλει με τίποτα. Τώρα έρχεται κόσμος.

  Μια παρέα θα τη βιάσει ομαδικά. Είναι αδύνατον να την υπερασπιστεί.

  Ενώ μέχρι τώρα ο Κουστουρίτσα ήταν διεκπεραιωτικός, εδώ τον βλέπουμε να δίνει με έναν υπέροχο ποιητικό τρόπο τη σκηνή του βιασμού. Αργότερα, ενώ όλα έχουν γίνει λίμπα, τον βλέπουμε ξαπλωμένο με μια πληγή στο μέρος της καρδιάς. Προφανώς τον σκότωσαν.

  Στο μεταξύ έρχεται και ο πατέρας του Μαρτίν. Θέλει να πεθάνει στο πανδοχείο. Έχει μήπως κανένα καρκίνο από τον οποίο είναι καταδικασμένος; Δεν μας λέγεται. Με την μητέρα αναπολούν τις ευτυχισμένες στιγμές που πέρασαν άλλοτε μαζί, την ίδια στιγμή που κάτω δεν γλεντάνε όπως υποθέτουν, βιάζουν το κορίτσι.

  Και η κοπέλα;

  Τη γλίτωσε. Φεύγει, και συναντά τον Γιάκοβ που βρίσκεται κάτω από ένα δένδρο κρατώντας μια φλογέρα. Μπροστά είναι ένας μύλος από χαρτί, σαν αυτούς που μου έφτιαχνε ο συγχωρεμένος ο Νικολαΐδης όταν ήμουν μικρός, πολύ μικρός, που είχε το τσαγκάρικό του στην πλατεία του χωριού μου.

  Βλέπουμε τα δυο από τα τρία φετίχ που είδαμε ήδη στις δυο πρώτες ταινίες μυθοπλασίας του (θα αναρτήσουμε γι’ αυτές τηρώντας τη χρονολογική σειρά), τη μουσική και τα ζώα. Βλέπουμε μια γάτα στο άσχετο. Αργότερα θα την δούμε συντροφευμένη, στο «Μαύρος γάτος, άσπρη γάτα».

  Το 6,2 που έχει η ταινία στο IMDb δεν με εξέπληξε. Αναρωτιέμαι όμως αν όλες οι τηλεταινίες έχουν χαμηλή βαθμολογία στο IMDb.   

  Την ταινία μπορείτε να τη δείτε στο youtube με ιταλικούς υπότιτλους.

  Η προηγούμενη ανάρτησή μας ήταν για την ταινία «Γκουέρνικα».